Wejherowski Uniwersytet Trzeciego Wieku zaprasza wszystkich chętnych na wykład otwarty ks. dr Leszka Jażdżewskiego – wykładowcę Kaszubsko-Pomorskiej Szkoły Wyższej w Wejherowie . Wykład odbędzie się w dniu 18 marca (czwartek) 2010r. o godz. 14⁰⁰ w siedzibie Kaszubsko-Pomorskiej Szkole Wyższej ul. Dworcowa 7.  

W tym tygodniu powróciła do naszego kościoła pierwsza partia odnowionych ławek. Tchną piękną świeżością. Firma pana Ryszarda Pionka – naszego parafianina, rozebrała stare ławki do najmniejszego detalu. Uzupełniła ubytki zniszczone przez korniki, pomalowała specjalnymi lakierami. Już można sobie wyobrażać jak ładnie będzie się przedstawiał cały rząd odnowionych ławek.
    Z pewnym opóźnieniem w Konwikcie zostały wymienione pozostałe okna. Łącznie udało się wymienić 11 okien.

Pascha to droga, przejście. Drogi bywają przeróżne. Nawet te do Królestwa Niebieskiego. I może się tak zdarzyć, że może zaskoczyć człowieka ta droga, którą właśnie ma zmierzać. Nasz szlak do Nieba wiedzie przez ziemię, przez wszystko, co do niej przynależy. A o ziemi nie da się powiedzieć, że to kraina szczęśliwości. Brzemię grzechu Adama jest utrapieniem dla każdego człowieka. Musi, więc po ziemi stąpać rozważnie, bo rodzi ciernie i osty, a i zwierzęta leśne, i polne nie zawsze bywają przyjazne człowiekowi. Droga nie skąpi człowiekowi potu i trudu. Najgorsze zdarza się, gdy człowiek jest pewny swego i przekonany, że zdąża w słusznym kierunku a w rzeczy samej zmierza na manowce i tylko krok dzieli go do zguby i zatraty. Dlatego chwyta się każdy z nas przewodnika. Od chwili narodzin, od najwcześniejszego dzieciństwa. Są to rodzice, nauczyciele, przewodnicy duchowi, mistrzowie. Dla wierzących jest to przede wszystkim Jezus Chrystus i Jego Kościół. Kościół jako wspólnota wierzących w drodze i Kościół jako miejsce przeżywania uszlachetniającej człowieka miłości.
Obecny czas Wielki Postu, który zwyczajowo gromadzi nas częściej niż zwykle w świątyni na modlitwie i na nabożeństwach w sposób naturalny umacnia nasze więzi, pogłębia poczucie jedności, wzmacnia w nas poczucie siły i oddala lęki i zagrożenia.
Choć i my w życiu codziennym doświadczamy w różnej postaci krzyża to uświadamiamy sobie i budzimy w sobie nadzieje, że może stać się dla nas zwycięski, skoro poprzedził nas na tej drodze Chrystus, nasz Nauczyciel
i Mistrz. A „nie jest uczeń nad Mistrza” i nam również „przez wiele przeciwności trzeba przejść do Królestwa Niebieskiego”. A kiedyż łatwiej przyjąć na swoje ramiona ciężar krzyża jak w tym właśnie czasie, kiedy wyśpiewujemy pochwałę Krzyża, gdy przed Krzyżem się kłaniamy, kiedy wyznajemy wiarę, że przez święty Krzyż, swój świat, Bóg odkupić raczył.

Uroczyste obchody tego wielkiego święta Pańskiego przypadają w sierpniu. Również na początek Wielkiego Postu, Kościół Słowem Objawionym mówi nam o Chrystusowym Przemienieniu, chcąc jednocześnie z mocą zaznaczyć, że przy Mistrzu jest miejsce dla ucznia. Zauroczony, jak Piotr, Jan i Jakub z większą łatwością ma sięgać po to, co sprawi, że dobrze mu będzie u boku Nauczyciela. Możliwa jest taka przemiana. Tyle, że człowiek nie może się dystansować od materialnych realiów, od kontekstu, w którym dopełnia się jego życie. A każdy ma swój czas i swoje miejsce, każdy żyje w określonym środowisku. Wszystko to uczeń podążający za swoim Mistrzem musi uwzględnić. Słodzić wszelkie niedogodności mogą Piotrowe słowa; „Panie dobrze nam tu być”. Dla tej słodyczy wypełniającej serce ucznia warto podjąć największe nawet wyrzeczenia. A Wielki Post nam ich nieszczędzi.

Najtrudniej uporać się z tym, co jest najbliżej nas. Z modlitwą, która żadną miarą nie może być aktem sprawiedliwości, odrobieniem  tego, co należne. Z lekturą tekstów, książek czy pism, które mogły poszerzyć naszą wiedzę religijną czy rozwiać nurtujące wątpliwości, bo „nieprzyjaciele” Pana Boga robią, co mogą, aby poszerzyć grono zagubionych. Wreszcie z naturalną skłonnością do omijania tego, co wymaga od nas poświęcenia i wytrwałości, zauważenia sióstr i braci będących w potrzebie. Jest jeszcze przed nami zadanie o charakterze społecznym – dany innym dobry przykład.

Przykład zaangażowania w liturgię; wspólną modlitwę, rodzinne uczestnictwo we Mszy św. w wielkopostnych nabożeństwach. Ważnym staraniem tego czasu jest też abstynencja, ta bezpośrednio podjęta przez nas samych, po to aby w nas samych nie zrodziło się niebezpieczeństwom i taka, którą towarzyszymy zagrożonym. Czas Wielkiego Postu na wiele sposobów potrafi na zmobilizować. Oby tylko na z tym dobrze było.

Na początku roku udało się nam zrealizować jedno ze wskazań wizytacyjnych. Ostatecznie zakończył się remont w kościelnej części Konwiktu. Zostały ocieplone ściany, w zakrystii kościoła konwiktorskiego została położona podłoga z paneli, na korytarzu natomiast płytki z gresu. Korytarz odtąd ma służyć za miejsce spotkań naszym ministrantom. Wymieniono tam 5 okien i zostały zamontowane kaloryfery. W przyszłości zainstalowane będą ławki i stoliki. Koszt całego tego przedsięwzięcia łącznie z wymianą 6 okien w salkach Konwiktu wyniesie 32 tys. PLN. Taka adaptacja pomieszczeń była konieczna, jako że z salek Konwiktu korzystają też grupy poza parafialne a ministranci przygotowujący się do Służby Pańskiej nie zawsze mają możliwości do należytego przygotowania się.

Ze śniegiem, który zdecydowanie korzystniej wypada na nienaruszonych połaciach pół, leśnych polanach, niż umęczony tysiącami stóp na naszych miejskich chodnikach, czy rozjechany niemiłosiernie oponami współczesnych rumaków rozpoczynamy nowy okres liturgiczny. Zima trzyma i dobrze nam się daje we znaki. Zima kosztuje. Skromne zapasy opału na miarę bezśnieżnych zim, dawno się pokończyły. Trzeba naruszyć nienaruszalne zasoby i doczekać wiosny. A luty w naszych warunkach geograficznych ma prawo być taki i jest i nie powinniśmy się innego spodziewać.

Trudno dziś o modlitwę. Jakie treści dać słowom, co duszę straciły. Czym dzisiaj żyją, kiedy niewiele znaczą. A człowiek, który ciągle ściga się po powierzchni życia z czymże zejdzie do głębi. Kiedy nie można inaczej trzeba znów od początkuJeszcze raz otrzymujemy wymagający czas. Wielki Post, jaki niebawem rozpoczniemy taką właśnie ma wymowę. Przyjdzie tym razem inaczej. Zapuka do drzwi naszych w srożącą się zimę, która rodzi najróżniejsze lęki  a to zimno, a to drogi za śliskie albo chodniki nie posypano. A tu jeszcze ferie, które tak późno przyszły z należnym wypoczynkiem.
    A może Popielec za wcześnie, bo jak z nim ferie pogodzić. Można się więc odwrócić, nie zauważyć. A przecież nie naruszymy porządku, który jest w czasie. To on nami kieruje. Od niego wszyscy zależymy. Zmuszeni będziemy pokonać ową odrobinę „wrogiego czasu”, która jest udziałem człowieka. Wejdziemy w czas łaskawy, czas dany dla zasług, który grecy zwykli nazywać „kairos”, który jest jedynym czasem człowieka, tak by mógł tworzyć, pomnażać dobra. Zostawić „swój ślad” dla tych, którzy będą szli później, by i im łatwiej było trafić do celu. To wszystko daje nam Wielki Post. Przywraca nam pamięć o modlitwie, która nie musi być pośpieszną recytacją wyuczonych formułek, ale prawdziwym wzniesieniem serca do Boga. Przywraca pamięć o dobrych uczynkach, które nakazują nam nawet dzielić się biedą. Dostrzegać, że warto wspomóc biednego, bo i bieda, i dostatek lubią zmieniać się miejscami naszej ludzkiej czasoprzestrzeni. Wreszcie przywraca pamięć o umartwieniu. Nie we wszystkim musimy uczestniczyć. Nie wszędzie musimy zaznaczyć naszą obecność, nie na każdym forum znaleźć się musi nasza opinia. Człowiek nie jest bytem koniecznym, a jeśli już jest to wszystko zawdzięcza miłości i tylko jej warto się uczyć i tylko ona nam cokolwiek wyjaśni.    
    Zbierajmy, więc siły w tym świętym czasie, to przecież najlepszy czas na wzrastanie. Tylko poruszona gleba daje nadzieję na dobre plony.

Uniwersytet ten powstał w 2006 roku z projektu YMCA Gdynia, aby zapewnić osobom starszym odpowiednie warunki do rozwoju osobowego, intelektualnego , sprawności psychicznej i fizycznej. W tym celu prowadzimy zajęcia z różnych dziedzin życia zarówno intelektualnych (np. pedagogika, historia, muzyka, polski, politologia), jak i ruchowych (np. gimnastyka, taniec, nordic walking), warsztaty malarskie, haftu, fotografii, komputerowe.Organizujemy wycieczki piesze i autokarowe.
Zajęcia prowadzą wysoko wykwalifikowani wykładowcy wolontariusze. Projekt jest wspomagany finansowo przez władze miasta.
    Poszukujemy chętnych wolontariuszy do prowadzenia zajęć z języka niemieckiego, kaszubskiego, prawa, gimnastyki i innych ciekawych tematów.
Kontakt i zapisy w COP  ul. Hallera 1a pokój 1,
- w każdy wtorek w godz. 13⁰⁰ – 15⁰⁰
- oraz w dniach  22 – 26 lutego w godz. 11⁰⁰ – 15⁰⁰
- Tel. 601877240, 698 653 304.

W Wejherowie gościliśmy Biskupa Edwarda Zielskiego. W ostatnim czasie gościł w naszym mieście dwukrotnie. Raz z okazji nawiedzenia Grobów apostolskich i wizytacji „ad limina”, kiedy to każdy Biskup diecezjalny zdaje co 5 lat sprawozdanie z życia diecezji, którą kieruje. Tym razem Biskup Campo Major przybył by uczestniczyć w Złotym Jubileuszu Kapłaństwa Księdza Zygmunta Malińskiego, proboszcza  Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski.
Ksiądz Biskup Edward serdecznie pozdrawia wszystkich naszych parafian. Dziękuje za 10-letnią pomoc i wsparcie dla jego diecezji.

Szkoła Podstawowa nr 9 w Wejherowie została powołana w 1965 roku i mieściła się początkowo na parterze budynku obecnego Liceum Ogólnokształcącego nr 1 przy ul. Bukowej. Dnia 14 lutego 1970 roku Kuratorium Gdańskiego Okręgu Szkolnego przyznało szkole imię Generała Józefa Wybickiego twórcy naszego hymnu narodowego. Od 1 września 1970 szkoła mieści się w budynku  na os. 1000-lecia w Wejherowie. 
Rok 2010 jest rokiem szczególnym dla naszej placówki, obchodzimy wiele jubileuszy - 45-lecia istnienia szkoły, 40-lecie nadania imienia, 40-lecie nadania sztandaru szkole oraz 30-lecie hymnu szkolnego. Postanowiliśmy  uroczyście uczcić jubileusz 40. lecia nadania imienia naszej placówce, na
który serdecznie zapraszamy.
Program uroczystości:
- 10⁰⁰ - Msza św. w kościele św. Stanisława Kostki, podczas której nastąpi poświęcenie odnowionego sztandaru
- 11⁰⁰ - uroczystości w szkole - powitanie gości oraz słowo wstępne
          - odsłonięcie tablicy poświęconej Józefowi Wybickiemu
          - część artystyczna
          - okolicznościowe przemówienia