Sobotnie przedpołudnie w Elblągu. ks. proboszcz | 2020-05-30 |
Przy pięknej pogodzie, poluźnionych uciskach zarazy wylądowaliśmy małą gromadką spod znaku św. Leona Wielkiego w Elblągu. Okoliczność szczególna, bo Biskup Elbląski ks. Jacek Jezierski ustanowił naszego parafianina Damiana Winiarza "Starszym" i włączył do grona Prezbiterów diecezji, której pasterzuje. Ksiądz Damian jutro o g. 143o na ołtarzu naszej świątyni złoży swoje pierwociny kapłańskie i odtąd będzie poprzez oręż Słowa i moc Sakramentów służył Ludowi Bożemu w miejscach swojego posłania. Życzymy Neoprezbiterowi aby nie zabrakło mu sił i męstwa, potrzebnej cierpliwości i odwagi, aby szły za nim zastępy ludzi głodnych Boga, szukających prawdy, złaknionych miłości, która ma moc przemieniania świata. My, spod sztandaru św. Leona dziękujmy Panu Bogu, że wśród nas dojrzewał i sposobił się, do jakże ważnej dla Kościoła posługi młody człowiek. | |
13 dzień maja ks. proboszcz | 2020-05-13 |
Dzisiaj 13 dzień maja. Przynosi nam kolejną rocznicę Objawień Fatimskich. Ponad 100 lat minęło od wydarzeń, który świadkami były małe dzieci ze zwyczajnych rodzin, pozornie mało pojmujące ale potrafiące poruszyć "ważnych tego świata". Najpierw na szczeblu lokalnym, a potem wieść, którą Boży wicher poniósł podbili wielu ludzi. Z wolna dolina Cova da Iria musiała mieśćić ogromne tłumy. Jak poruszające musiały być te wydarzenkia najlepiej świadczy fakt, że dzisiaj na początek i na zakończenie rocznicy objawień do Fatimy ściągają milionowe tłumy. A cały Kościół każdego miesiąca w 13 dzień zbiera się na modlitwę, aby różańcem prostować swoją drogę do Nieba. x.prob | |
świąteczny porządek... ks. proboszcz | 2020-04-04 |
Dotąd wszystko miało swój ustalony świąteczny porządek. Sposobiły się poszczególne zstępy, wszystko działo się w zgodzie z kanonem liturgicznym. Dzisiaj w stanie oblężenia przez nierozpoznawalnego wroga, z wytrąconą z dłoni bronią słowa i znaków, idziemy na spotkanie Tajemniczego, Tego który do nas przybył, który miał swoje pięc minut na ziemi, który porwał wielu, niektórych uczynił swoimi uczniami. I trwa urok, który Syn Boży rzucił na człowieka. Pokolenia wypracowywały sposoby przy pomocy których wyrażały swój stosunek do Niego. Była to liturgia bogata w słowa i znaki, były to zwyczaje zakotwiczone w lokalnych możliwościach i przekazach. Kiedy tego brakuje czujemy się niekompletni nie dopełni. Czegoś nam brak, choć nie wiemy czego. Może z tego bierze się potrzeba osobistej głębszej refleksji nad możliwościami jakie daje każdemu człowiekowi wiara. Wiara jako narzędzie poznawania tego, czego rozum nie ogarnia. W wierze porządkowanej rozumem znajduje się pamięć o przodkach i naturalny odruch miłości drugiego człowieka w naróżnorodniejszych realacach. Wierzącym ukazują to; nasz Mistrz Chrystus i święci. x. prob | |
poniedziałek 30.03.2020r. ks. proboszcz | 2020-03-30 |
Dobiega końca marzec z brzemieniem, które nieoczekiwanie spadło na nasze barki. Dotyka nas w każdym wymiarze. Musimy prawie siebie nie widywać, nie spotykać. Zostały nam narzędzia zdalnej komunikacji. Osobiste kontakty musimy odłożyć na później. Do spraw bolesnych przynależy również niemożność realizowania naszych potrzeb religijnych. Może te trudne dni przewartościują nasz stosunek do wiary, która jest narzędziem nam przydanym na drodze naszego uczłowieczania ale nie tylko. Nasze starania powinny sięgać wiele dalej. Nie możemy zamykać uszu na słowa Pisma Świętego – „Ojczyzna nasza jest w niebie”. Wiara to i wiedza, ale przede wszystkim wiara to praktyka, to uczestnictwo w misteriach w których uobecnia się Jezus Chrystus nasz Zbawiciel - Bóg. Wypada nam i w większości mamy potrzebę podążać za Dobrym Pasterzem. W tym czasie bez rekolekcji, bez tradycyjnych spowiedzi dekanalnych będziemy dostępni w konfesjonale w Konwikcie. Wyspowiadanej „5” udzielimy od razu Komunii świętej, aby wedle takich możliwości skorzystać z darów wielkanocnych sakramentów. x.prob | |
Przyszło trudniejsze ks. proboszcz | 2020-03-25 |
Kiedy wydawało się, że gorzej być nie może, przyszło to gorsze. Nie daj Bóg, że mogłoby zjawić się jeszcze gorsze, ale wykluczyć tego się nie da. Dzięki Bogu, że w naszym kościele możemy jeszcze utrzymać planowany porządek Mszy św. Z podobną gromadką możemy jeszcze przenieść się do Konwiktu o podobnej godzinie, tyle że z liturgią uproszczoną. Ta napaść złych mocy zaczęła się od święta Maryi. Musimy mieć nadzieję, że Matka Zbawiciela i nasza poradzi sobie z tym opętańczym atakiem złego i uchroni nas pod swoim macierzyńskim płaszczem. Trwajmy w miłości Boga i nadziei, że złe czasy miną. Korzystajmy też ze środków masowego przekazu, które przychodzą do nas ze Słowem Bożym i miejmy nadzieję, że będziemy mogli zanurzyć się w zbawczych zasługach Jezusa, które otrzymujemy przez sakramenty. Na razie musimy ograniczyć kolejny raz liczbę uczestników nabożeństw do 5 osób inaczej grożą nam kary administracyjne służb sanitarnych w wysokości 5000zł i dalej. Z pokorą musimy przyjąć i ten werdykt w nadziei, że przyniesie jakiś pożytek. x.prob | |
Trudny Wielki Post ks. proboszcz | 2020-03-23 |
Pewnie było już trudniej. Nie możemy tego pamiętać a opowieści starych ludzi uchodzą najdelikatniej mówiąc za opowiastki. Bo pamięć zawodzi, bo w relacjach poprzestawiały się wątki i zdarzenia. Ale jaka jest ta próba w tegorocznym Poście widać to z perspektywy pasterskiej. Kiedy kolega do niedawna pracujący w Belgii opowiadał, że na „Pasterce” miał 5 osób, trudno to było sobie wyobrazić. W minioną niedzielę na 8 Mszach w kościele i Konwikcie doliczyliśmy się 192 uczestników. Mogło by nie naruszając przepisów sanitarnych i dekretów biskupich uczestniczyć 400 osób. Przeżyć, zrealizować obowiązek wobec 3.przykazania Bożego, korzystając z dyspensy Biskupów nie przychodzi łatwo. Posłuchać z uwagą Bożego Słowa, zatopić się w Tajemnicy Przeistoczenia, wreszcie przyjąć Komunię św. duchowo nie jest tak łatwo. Ale jest i pożytek ze świętowania Dnia Pańskiego, bo do niego przynależy też powstrzymywanie się od prac niekoniecznych i spotkanie w rodzinie. To w dobie „koronawirusa” przychodzi prawie samo. Spożytkujmy więc mądrze tę daną nam okoliczność w tym „innym” Wielkim Poście. Będziemy to też musieli uwzględnić, w naszym wielkopostnym rachunku sumienia. Jednocześnie pragnę wyrazić wdzięczność za troskę o materialną kondycję naszej parafii, co objawiło w telefonach do biura czy na parafię. Niniejszym czynię zadość tym życzeniom i podaję numer konta. Odtąd odnaleźć go będzie można w gazetce w łączności z adresem mailowym i internetowym naszej parafii a także dostępnymi telefonami. Ks. proboszcz nr konta; 24 1020 1912 0000 9502 0009 4953 | |
Post ks. proboszcz | 2020-03-21 |
Ten Post jest inny niż wszystkie dotąd. To też post od kościoła. Dotąd mogliśmy się nachodzić za Chrystusem idąc Krzyżową Drogą, nażalić smutnawym śpiewem Gorzkich Żali, pełnym współczucia dla Pana cierpiącego. Z tym Postem zostaliśmy sami. Łagodzi nam tę samotność Telewizja Kablowa, sprawniejszym informatycznie, przekaz internetowy. Ale wszystko to jest “zamiast”, jest spotkaniem nierzeczywistym, wirtualnym. Żadna spłaszczona rzeczywistość nie zastąpi tej trójwymiarowej, tej realnej w której swój udział mają wszystkie nasze zmysły. Jest więc to wielka próba dla nas, dla naszej duchowej dyscypliny. Dla poranka z modlitwą, dla wieczoru z przystnieciem przed Bogiem, nie tylko w samotności ale i z całym domem.Może teraz głowa rodziny powiedzieć słowami świętych mężów z Pisma świętego; “ja i mój dom staniemy przy Panu”. Wszystko wskazuje na to, że nie będziemy mogli, jak to czasmi się zdarzało, w sposób szczątkowy brać udział w rekolekcjach, bo na więcej nie było czasu. Dzisiaj miewamy go w nadmiarze, oczywiście nie wszyscy i nie we wszystkich przypadkach. Nie musimy z podnoszącą się żądzą przebiegać przez galerie, w wyścigu po to, czego może zabraknąć. Ten czas też zdaje się zakończył. Zostaliśmy sami ze sobą i okazuje się nie być to takie łatwe ani proste. Co począć, kiedy dzień ma więcej godzin do zagospodarowania niż dotąd. Zostając ze sobą stajemy wobec majestatu Boga, bo od Stwórcy do stworzenia nie jest już tak daleko. z konieczności musimy do Boga zagadać. Skoro zdaje się milczeć, musimy zagadać, bo pewnie daje nam znaki, których nie dostrzegamy albo wolimy nie dostrzegać. A to milczenie staje się coraz bardziej dokuczliwe, że w końcu musimy pytać. I wbrew pozorom przychodzi odpowiedź. Zawarta jest w ciągu zdarzeń, w licznych ludzkich losach, gdzie pozorny przypadek, zbieg okoliczności przestaje nim być a wyłania się zamiar Boga, taki jaki dało się usłyszeć z ust Chrystusa, który mówił nie tylko do swoich uczniów “miłujcie się” i powtarzali to Jego uczniowie najbliżsi i ci z kolejnych i następnych pokoleń “synaczkowie miłujcie się”. Zawsze winniście tak czynić, bo tylko miłość nie ustaje. A ona i miejsca i czasu nie wybiera i wieczność do niej należy. | |
Rozpoczął się czas odnowy ks. proboszcz | 2020-03-16 |
Wielki Post jako okres liturgiczny rozpoczyna się z przytupem. W Środzie Popielcowej odnajdujemy jakiś szczególny klimat. Liturgia rozpoczyna się wysłuchaniem Słowa Bożego, z wołaniem prororockim, pouczeniem apostolskim, odzwierciedlającym stan ducha młodego Kościoła i Ewangelią, która zwartym słowem określa horyzont chrześcijańskiej pobożności, która jest odpowiedzią na zaproszenie Boga na drogę, którą trzeba przejść do Królestwa Niebieskiego. | |
Przygoda z Pismem Świętym ks. proboszcz | 2019-02-01 |
Przed ponad dwudziestu pięciu laty zaczęliśmy naszą parafialną przygodę z Pismem Świętym. Była ona owocem spotkań kolędowych. Może na samym początku parafianie niejako testując świeżego proboszcza byli bardziej rozmowni, bardziej polemiczni. Dzisiaj tego brakuje a kolędowe spotkania cechuje w obie strony skierowana kurtuazja. | |
Święcenia diakonatu 2018 ks. proboszcz | 2018-06-23 |
Od kilku lat zwieńczeniem roku akademickiego w Gdańskim Seminarium Duchownym są święcenia diakonatu. W minioną sobotę, 16 czerwca br., cała wspólnota seminaryjna udała się do kościoła pw. św. Jadwigi Królowej w Gdańsku-Oruni na uroczystą Mszę świętą, podczas której ks. bp Wiesław Szlachetka udzielił święceń diakonatu klerykom V roku. Alumni dzień wcześniej uroczyście złożyli wyznanie wiary oraz przysięgę celibatu, podczas nieszporów w seminaryjnej kaplicy. „Diakonat to otwarta brama do udziału w kapłaństwie Chrystusa. To również służba naznaczona pokorą, sprawiedliwością, wiernością, a także wypełniona Bożą prawdą i mocą, której przykład dał nam Chrystus” – powiedział ks. bp Wiesław Szlachetka. Po wysłuchaniu okolicznościowej homilii kandydaci na diakonów złożyli ślub czci i posłuszeństwa Metropolicie Gdańskiemu i wszystkim jego następcom. Następnie ks. bp Szlachetka poprzez nałożenie rąk na ich głowy udzielił święceń, po których nowi diakoni otrzymali stuły i dalmatyki – symbole posługi diakońskiej. Zakończeniem obrzędu było przekazanie im Ewangelii i znaku pokoju. |