Każdy piątek to dzień pokutny

Dla chrześcijanina każdy piątek w ciągu roku ma charakter dnia pokutnego, w którym wierzący pamiętają o modlitwie, poście i jałmużnie. Biskupi ograniczyli jednak okres formalnego zakazu zabaw do Wielkiego Postu. Podczas  zebrania plenarnego, które odbywało się pod koniec czerwca, biskupi przyjęli nowelizację IV przykazania kościelnego: „Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w czasie Wielkiego Postu powstrzymywać się od udziału w zabawach”.

Wejherowski Konwikt św. Leona wielu chłopcom z naszego miasta ułatwiał decyzję o wyborze drogi do posługi kapłańskiej.  Przywykłym do swego miejsca na ziemi nie trzeba było ruszać daleko świat, aby sposobić się do niezwykłej i ważnej służby. Każdy, kto opuszcza ojca i matkę, dom rodzinny, żywi nadzieję, że zawsze można do niego szybko powrócić. Ojca Stefana znajdujemy na liście alumnów Niższego Seminarium w Wejherowie razem z późniejszym Biskupem Andrzejem Śliwińskim i innymi kolegami, którzy przyjęli święcenia kapłańskie 17.12. 1961r. w Pelplinie.

Zapraszamy wszystkich chętnych na pielgrzymkę do Sanktuarium Maryjnego w Gietrzwałdzie dnia 22 czerwca (sobota) 2013. Wyjazd o godz. 8.00 powrót ok. 17.00. Koszt 50 zł zapisy w biurze parafialnym.

Wspólnota modlitewna Maranatha i Ruch Światło-Życie zapraszają na Mszę Świętą z modlitwą o uzdrowienie i uwolnienie dnia 14 czerwca (piątek) o godz. 19.00 w Konwikcie św. Leona. Program: Msza Święta, Adoracja Najświętszego Sakramentu, Modlitwy z nałożeniem rąk przez kapłanów. Zapraszamy wszystkich!!!

Wspólnota modlitewno-ewangelizacyjna Marana tha.

Zapraszamy wszytkich chętnych na wspólną modlitwę. Pragniemy uwielbiać Boga i prosić o łaskę uzdrowienia na duszy i ciele.

24 maja (piątek) godz. 19.00 Konwikt św. Leona.

W programie: Msza Święta, Adoracja Najświętszego Sakramentu, modlitwy indywidualne o uzdrowienie na duszy i ciele.

Przyjdź nie będziesz żałował/a Bóg cię wzywa i chce dać ci łaski nie zmarnuj tego.

Wspólnota Marana tha i ks. Janusz Herman opiekun wspólnoty.

REKOLEKCJE PARAFIALNE w Parafii św. Leona W. w Wejherowie

17 - 20 marca 2013r.

Dorośli

Niedziela  Nauki rekolekcyjne podczas wszystkich Mszy św.  

Chrystusem na Kalwarii Wejherowskiej - misterium pasyjne - godz. 17⁰⁰

Poniedziałek - Środa  

Nauki rekolekcyjne podczas Mszy św. o godz. 8⁰⁰ i 18⁰⁰

 Spowiedź z udzielam zaproszonych księży:   

Środa  godz. 8⁰⁰ - 10⁰⁰ i 16⁰⁰ - 18³⁰

Szkoła podstawowa  

Poniedziałek - Wtorek  

kl. I-II            9¹⁵ -  10⁰⁵ duży Kościół      

kl. III-IV       10¹⁰ -  11⁰⁰ duży Kościół  

kl. V-VI         11⁰⁵ -  12⁰⁰ duży Kościół  

Środa  

kl.  I-II-III    10⁴⁵ -  spowiedź         10³⁰ - Msza św. duży Kościół   

kl. IV-V-VI     9⁰⁰ -  spowiedź           9³⁰ - Msza św. duży Kościół

Gimnazjum  

Poniedziałek - Wtorek  

kl. I-II-III                 12¹⁵ duży Kościół  

Środa  kl. I-II-III      12¹⁵ -  spowiedź / Msza św. duży Kościół  

Każda parafia jest wedle ustroju Kościoła małą wspólnotą oznaczoną przez miejsce i ludzi. Każda ma swoją historię mierzoną dziesiątkami lat, wiekami a niektóre idą w tysiąclecia. Stanowiący nowe organizmy parafialne zwykle ściśle oznaczają początek, potem określają terytorium, ustalają materialne podstawy utrzymania ludzi i całego zaplecza w którym realizował się będzie Kult Boży a ściśle, gdzie dopełnić się będzie misterium zbawienia tych wszystkich, którzy taką wspólnotę jak parafia stanowią. Miejscem świętym każdej parafii jest świątynia. Ona gromadzi wszystkich, którzy Chrystusa uznają „za Pana i Mistrza”, ona pozwala przeżywać i doświadczać na różny sposób obecności Boga a szczególnie Jezusa Chrystusa. Absolutnie wyjątkową rolę w tym doświadczeniu odgrywają sakramenty. Każdy z nich towarzyszy nam w drodze do Boga. We wtorek w naszej parafii będzie miało miejsce podniosłe święto. Uczniowie III klas Gimnazjum, kończąc swoją edukację podstawową na dalszą drogę swojego życia przez Kościół zostaną wyposażeni w moc darów Ducha Świętego, która ma pomóc im w sprostaniu nieprzyjaznym siłom tego świata. Bo przecież są takie zdarzenia w życiu każdego człowieka, kiedy wyraźnie doświadczamy siły, która wyprowadza nas bezpiecznie z jakiegoś doświadczenia. Tak wzbogaceni w dorosłe życie wyruszą młodzi ludzie. To oni tworzyć będą „nowe” budować lepszy świat, nie może im zabraknąć „mocy z wysoka”, która sprawi, że mądrze wykorzystają talenty i zagospodarują otrzymane dobra.

Skończył się już Sobór Watykański II ale dopiero co w Polsce wprowadzano pierwsze postanawiania. Zaczęto od liturgii, pewnie zmienić, urealnić gesty i słowa, nadać im zrozumiałe brzmienie było sprawą pierwszą i palącą. Choć wierni przyzwyczajeni byli nosić ze sobą do kościoła książeczki do nabożeństwa z bogatą kolekcją pieśni, to język narodowy wybrzmiewający w świątyniach miał dać wszystkim szansę na głębsze zrozumienie misterium Bożej obecności pośród nas.

W tym czasie, moich latach seminaryjnych, dość powszechną lekturą, prawie podręcznikiem stała się książka natenczas trudno dostępna „Wprowadzenie w Chrześcijaństwo”. Jej autorem okazał się Josef Ratzinger. Była jak na tamte czasy zwięzłą syntezą nauki o Bogu, opierającą się na Objawieniu zawartym w Piśmie Świętym, nauce Ojców Kościoła i nauczaniu Kościoła, którego szczególnym depozytariuszem był każdorazowy następca św. Piotra. Potem, po latach można było znaleźć ślady Josefa Ratzingera w nauczaniu posoborowym. Wydawane w różnych odstępach czasowych pismo międzynarodowe  „Consillium”, ukazujące  także w polskim tłumaczeniu, zawierało również artykuły, wcześniej eksperta soborowego a później niemieckiego Kardynała.

Ranga tego wyjątkowo pogodnego teologa i pasterza kościoła monachijskiego wzrosła kiedy Jan Paweł II zaprosił go do szczególnej współpracy i po niedługim czasie powierzył pieczę nad Kongregacji do Spraw Wiary. Tylko tak znakomity teolog i jednocześnie cierpliwy pasterz i nauczyciel mógł sprostać tak trudnemu zadaniu w świecie skażonym daleko posuniętym subiektywizmem i niczym nieuzasadnioną wiarą w „wielkość człowieka”.

Po śmierci Jana Pawła II wybór Benedykta XVI przez gremium kardynalskie na Konklawe tylko potwierdziło kim tak naprawdę jest w Kościele Josef Ratzinger, który o sobie powiedział, że jest „skromnym pracownikiem Winnicy Pańskiej”.

Nam Polakom jest szczególnie bliski. Jego parę zdań na każdej niemal audiencji czy na Placu św. Piotra w naszym ojczystym języku to stałe przypomnienie wielkiego Pontyfikatu naszego Rodaka.  Kiedy w styczniu 2007 roku ogłosił swoją pierwszą encyklikę „Deus Caritas est” , jej tytuł a także treść były prawie tożsame z pracą naszego pelplińskiego filozofa i teologa  ks. Franciszka Sawickiego, Biskupa –Nominata gdańskiego z 1938 roku, któremu objęcie urzędu uniemożliwił brunatny Senat Wolnego Miasta Gdańsk. Młody kleryk Josef Ratzinger mógł spotkać się z dokonaniami Profesora pelplińskiego Seminarium, gdyż Ksiądz Sawicki większość swoich prac napisał w języku niemieckim a sporo z nich miało kilkanaście wydań.

 Widać, że Kościół to żywy organizm, który czerpie z wielu źródeł i możemy za św. Pawłem powiedzieć; „jam siał, Apolos podlewał a Pan dał wzrost”. Musimy dziś z pokorą przyjąć trudną decyzję obecnego Namiestnika Chrystusowego, wszak co czyni zrodziło się z modlitwy, z umiłowania Kościoła i pod tchnieniem Ducha Świętego.

Przedstawiamy plan kolęd na rok 2013. W dni powszednie kolęda rozpoczyna się o godz. 16, w sobotę i niedzielę o godz. 15.

Kalendarz sprawia, że od czasu do czasu nakładają się na siebie uroczystości. W przypadku Liturgii, którą żyje Kościół, takie sytuacje ustawiają na pierwszym planie święta wedle ich rangi i znaczenia, jednak w jakimś wymiarze można wzmiankować i czerpać z porządku liturgicznego, choćby elementy tego, co drugorzędne. I tak splata nam się w parafialnych obchodach przypomnienie wielkiego Pasterza w dziejach Kościoła św. Leona z radością z odzyskanej Niepodległości.   Powody naszego świętowania w każdym przypadku odległe, dalekie i bardzo dalekie. Niepodległość przeżywana  już co najmniej w czwartym pokoleniu  a świadectwo św. Leona sięga czasów, kiedy w ruinę pospadało Imperium Rzymskie. Łączy je jedno im wspólne – zmaganie o wolność, prawo życia w „wolności dzieci Bożych” dla której z jarzma grzechu, który zawsze jest stanem niewoli,  „wyswobodził nas Chrystus”.  Św. Leon, znakomity teolog a także pasterz okazał się być równie zdolnym mężem stanu, który obronił pokój przeciw wojnie, dobro ludu przeciw łapczywości ludzi dla których prawo silniejszego było jedyną uprawnioną normą współżycia ludów. Barbarzyństwo w swym ostatecznym wymiarze nie jest określane ani terytorialnie ani czasowo. Jest stanem ducha ludzkiego. Czasy, który przypisują sobie przymioty cywilizowanych często zdradzają syndrom ideologicznego zaczadzenia. Jest tak kiedy ludzie poczują się samym i jedynym źródłem prawdy. Z tej przyczyny idą przez świat systemy diaboliczne, deprawujące całe społeczeństwa, systemy nieludzkie wyrażające zgodę na eliminację słabych, dzieci i starców, chorych i kalek.   W takich przypadkach każde samostanowienie, każda suwerenność jest krucha i dlatego trzeba najpierw nacieszyć się Niepodległością a potem starać się dla Niepodległej żyć, kierując się prawdą, która czyni wolnymi i sprawiedliwością, która nie dzieli na gorszych i lepszych.