Ta prorocka zapowiedź i żywa nadzieja spełniła się w Jezusie Chrystusie – Pasterzu Dobrym, który siebie samego poświęcił, aby „rozproszone owce zgromadzić w jedno” , aby odnaleźć te, które zaginęły”. Troska Dobrego Pasterza żyje w Kościele, żyje w specjalnie do tego powołanych instytucjach, żyje w modlitwie wiernych, jest też krzykiem, który podnosi się lokalnie, wszędzie  tam gdzie jest widoczny brak szafarzy Słowa I Sakramentów. Uroczysta celebracja Paschalnej Ofiary Chrystusa i Jego Zmartwychwstania uświadamia Kościołowi, jakie niepojęte dobra Bóg powierzył człowiekowi i jednocześnie pokazuje jakim marnym narzędziem jest ten, w którego ręce te skarby złożono. Nie ustaje więc w wołaniu do Boga cały Kościół. Tydzień Modlitw o powołania to wprowadzanie w życie polecenia Chrystusowego; „proście Pana żniwa, aby posłał robotników do swojej Winnicy”. W realizacji tego dzieła w Ojczyźnie naszej wspomaga nas nasza katolicka religijność, świadomość tego, że cała sakramentalna posługa Kościoła musi opierać się na sakramentalnym kapłaństwie. Choć Słowo może w dużym stopniu opierać się na uporządkowanej wiedzy to jednak uobecnić Chrystusa pośród ludu Bożego może jedynie ten, który przez nałożenie rąk i dary Ducha Świętego ma w różnym stopniu udział w apostolskim posługiwaniu.

Poprzez ostat5nie konklawe zostaliśmy w Kościele obdarowani Papieżem Franciszkiem. Człowiekiem, który w każdym przypadku zaskakuje, człowiekiem z ubogiego Południa, ukazującym swoim życiem i postawą prawdziwe wartości, których może świat współczesny nie dostrzega, ale tylko one mogą procentować w wieczności ku której wszelka dusza żywa zmierza. My w Kościele polskim trwajmy w modlitwie dziękczynnej za powołania, co 4 seminarzysta w całej  Europie to Polak i prośmy, aby poprzez solidne studia i pracę nad duchem młodzi ludzie dobrze przygotowali się do podjęcia trudnej  służby w świecie ludzkiego ducha,.