Niedziela Chrztu Pańskiego
    Wody Potopu, wody Morza Sitowia inaczej Czerwonego i wody Jordanu, były przeszkodą w drodze do celu, do Ziemi Obietnicy,  ostatecznie jednak dały podstawy do pouczenia o pierwszym sakramencie. Pouczył o tym również chrzest Pana Jezusa w Jordanie a potem ważna sekwencja w Dziejach Apostolskich mówiąca o działalności św. Filipa Apostoła. Nadto wiele uwagi poświęca pierwszemu z sakramentów w swojej nauce św. Paweł a wskazaniem na wartość Chrztu św. jest skarga szukających Chrystusa, że nie przyjęli jeszcze dotąd Chrztu z Ducha, znają tylko chrzest Janowy.
Wielu bowiem, którzy z entuzjazmem przyjmowali Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie zamieszkałych w Azji albo Grecji spotkało się wcześniej z Janem. Głodni Boga szli na spotkanie z każdym w którym widzieli Ducha Bożego. Stąd takie wielkie owoce działalności Janowej, stąd te tłumy, które gromadziły się nad Jordanem, stąd duch pokuty i jego dopełnienie przez chrzest, który Jana syna Zachariasza ubogacił przydomkiem Chrzciciel. Misja Jana zakończyła się z chwilą kiedy nad Jordan przybył Jezus, stanął w wodach Jordanu, kiedy nad Nim uniósł się Duch Święty w postaci gołębicy a z Nieba rozległ się głos; “To jest Syn mój umiłowany”.
Ta sytuacja pokazuje nam w czyję objęcia wpadamy my, którzy idziemy za Chrystusem w chwili naszego chrztu. Formuła chrzcielna; “w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” mówi wszystko, określa do jakiej społeczności trafiamy, gdzie jest nasze właściwe miejsce i jaki nasz i osobisty pożytek ma z tego wynikać.
Chrzest św. w dziejach ludzi i narodów ma wyjątkowe znaczenie. Choć chwila Chrztu n aszego popada często w niepamięć to jednak przez narody chrześcijańskiej bywa upamiętniana. Uroczyście w Europie dotąd obchodziło się jubileusze i rocznice Chrztu, bo przypominały jaki status zyskały owe państwa wśród innych na określonym kontynencie, jakie działania doprowadziły panujących do decyzji, aby cały lud, “cały dom dał się ochrzcić”. Skutkiem tego był też przyjęty system wartości, oparty na Prawie Bożym.        x.prob