W dzisiejszym fragmencie Ewangelii według św. Mateusza czytamy: Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię". Zdanie, które szczególnie wtedy, gdy przeżywamy jakieś słabości, trudy, zniechęcenie, zmęczenie, wnosi w serce otuchę i dodaje sił. Chrystus wiedział, że w życiu przychodzą ciężkie chwile. Bywa, że jest ich wiele. Czasem nas zaskakują, czasem łączą się w pary i nas przygniatają, odbierając radość życia, szczęście... I tak jak w przysłowiu o prawdziwych przyjaciołach, w tym najtrudniejszym czasie przychodzi ze swoim pokrzepieniem Chrystus. Nie obiecuję gruszek na wierzbie, nie jest jak współcześni politycy przed wyborami, mówi, żeby wziąć jego jarzmo i uczyć się od Niego cichości i pokory serca. To jarzmo jest słodkie, a brzemię lekkie. Cóż to znaczy?

Sądzę, że oznacza to przede wszystkim branie tych naszych krzyży z miłością. Kto kocha nie odczuwa zmęczenia - tak jak wciąż niewyspana matka opiekująca się niemowlakiem, jest gotowa wciąż czuwać nas bezpieczeństwem, zdrowiem swej pociechy; jak tylko nieco starsza siostra niosąca na rękach mniejszego brata, gdy odpowiedziała zapytana na ulicy przez nieznajomą kobietę - dlaczego nosi ten ciężar? To nie jest ciężar, to jest mój brat... Podobnie pracujący przez kilkanaście godzin dziennie ojciec, by zapewnić byt rodzinie, gotów jest każdego ranka znów wyruszyć do swojego krzyża... Chrystus prosi tylko byśmy się do Niego zbliżyli. Tylko tyle. Miłość dodaje sił. Po ludzku nie da się tego zrozumieć i wyjaśnić. Po ludzku szukamy siebie, swego wolnego czasu, przyjemności i wygód. Ci, którzy nie kochają, odrzucą krzyże lub je umniejszą. Kochający zaś trwać będą do końca - do swojej Golgoty, wierząc głęboko, że po niej przyjdzie poranek zwycięstwa nad śmiercią, zmęczeniem, zniechęceniem, lenistwem, brakiem wolności. Wtedy nadejdzie prawdziwe życie. Wtedy to co objawił o sobie Bóg, stanie się naszym udziałem - poznamy doskonalej Ojca, który z miłości do nas, dał Swojego Syna, abyśmy mieli udział w Jego chwale. 

Droga do nieba wiedzie przez cichość i pokorę serca. Jakże to dalekie od dróg, którymi idą współcześni ludzie świata. A którą z dróg ja idę?

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl