Uroczystość jaką świętujemy ukazuje nam Maryję pełną chwały, szczęścia, bo wniebowziętą. Możemy Jej tylko pozazdrościć tego wyniesienia jakim Bóg Ją obdarzył. Nie możemy jednak zapomnieć, iż dzisiaj patrzymy na Nią i Jej życie z perspektywy czasu, czyli w świetle minionych wydarzeń oraz decyzji, które już zostały podjęte. Jej ziemskie życie już dawno dobiegło końca. Kiedy w taki sposób patrzy się na życie wygląda ono zupełnie inaczej, niż kiedy oceniamy je w danym momencie. Przede wszystkim dlatego, że wszystko, co na co dzień jest dla nas jakąś tajemnicą i przez to składa się na przedmiot wiary, czy może bardziej zaufania Bogu, teraz jest już wiadome i oczywiste. Na tym etapie nie widać już dotkliwego bólu i napięcia jakiego każdy doświadcza przy rodzeniu się różnych decyzji, aktów wiary. Już dawno minęło uczucie niepewności o siebie i swoją przyszłość, ponieważ wszystko już się dokonało – a w przypadku Maryi – osiągnęło swój szczęśliwy finał. Dzięki temu można łatwiej ocenić słuszność dokonanych wyborów, realną wartość wyznawanych idei i spraw jakim się człowiek poświęcił. Dlatego też, kiedy dzisiaj patrzymy na życie Maryi nie widzimy już tego wszystkiego, czego Ona egzystencjalnie doświadczała, jak każdy normalny człowiek.

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl