Cóż za prosty sprawdzian! Wystarczy przeanalizować posłuszeństwo głosowi Chrystusowemu i już wszystko jasne: jestem albo nie jestem z Jego owczarni.

Słuchać Chrystusa – wszystko inne jest już tylko konsekwencją owego posłuszeństwa, mianowicie kroczenie za Nim oraz obietnica szczęścia wiecznego i bezpieczeństwo.

Ludzie współcześni Panu Jezusowi przytaczane przez Niego przykłady mieli okazję wprost konfrontować z rzeczywistością. Nam przychodzi to z nieco większą trudnością, bo przyroda, świat zwierząt stają się nam coraz bardziej obce. Chociaż… niekoniecznie. Pod pewnymi względami jest lepiej niż wówczas. Telewizja – przy wszystkich swoich wadach – posiada i tę zaletę, że przedstawia programy o treści przyrodniczej, wyselekcjonowane tematycznie. Tam z pewnością niejednokrotnie mogliśmy obserwować atak drapieżników na jakieś zwierzę. Drapieżniki owe najczęściej atakują grupą, wcześniej starannie dobierając sobie ofiarę. Wypatrują zazwyczaj jakąś sztukę chorą albo młodą, ale zawsze tę, która nieco odstaje od stada. Te biedne zwierzęta jakoś muszą sobie radzić. Bywa więc, że stado organizuje spontaniczną obronę, ale nie zawsze jest to możliwe. Te dzikie zwierzęta – co jest zresztą najzupełniej oczywiste – nie cieszą się bowiem opieką pasterza.

Jak dobrze nam pod opieką tak wspaniałego Pana! To jednak najpierw trzeba zrozumieć, docenić, a następnie – dla własnego dobra – słuchać Jego głosu.

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl