Św. Łukasz wspomina w Dziejach Apostolskich, że wszyscy zebrani w Wieczerniku, zostali napełnieni Duchem Świętym. Duch Prawdy, Pocieszyciel, spoczął na każdym i przypomniał to wszystko, czego nauczał Jezus. Każdemu dał moc i odwagę do głoszenia Ewangelii i obdarzył szczególnymi darami, które wspierają całą wspólnotę ludzi wierzących.

            Pamiętamy katechezę i nauczanie Kościoła na temat osoby Ducha Świętego. Otrzymujemy Go podczas udzielania sakramentu Chrztu Świętego i Bierzmowania. Jednakże czy to przez fakt, że często sakrament chrześcijańskiej dojrzałości jest udzielany w wieku dojrzewania, czy przez to, iż dzieje się to na zasadzie „owczego pędu", brakuje głębokiego przeżycia tej uroczystości i otwarcia na dary Ducha, a następnie rozwijania ich w swoim życiu. Wielu z uznanych przez Kościół za dojrzałych chrześcijan w krótkim czasie po Bierzmowaniu, zaczyna iść przez życie swoją drogą ale bez Chrystusa. Wystarczy spojrzeć na ławki kościoła podczas niedzielnych mszy św., by zauważyć jak niewielu z bierzmowanych pragnie bliskości ze Słowem Bożym i Eucharystią. Dlaczego tak się dzieje? Czy to wina tylko młodych ludzi? Może to także wina nas, starszych, którzy nie jesteśmy najbardziej czytelnym znakiem współpracy z Duchem Świętym i Jego darami. Może zbyt często zakopujemy dary i ich nie pomnażamy i nie dzielimy się ze wspólnotą, a przecież każdy dar darmo nam dany miał służyć całej wspólnocie.

            Pierwsi chrześcijanie napełnieni Duchem Świętym byli ludźmi, którzy przyciągali swoim „innym" życiem tych, wśród których żyli. Ich prawość, sprawiedliwość, przebaczenie, wspólne życie, dzielenie się z innymi, miłość nieprzyjaciół stawała się znaną i podziwianą. Przyciągali do wspólnoty coraz większą rzeszę pogan.

            My żyjemy niby w łatwiejszych warunkach, nikt nie czyha na nasze życie, nie pozbawia nas majątku za to, że jesteśmy chrześcijanami, ale wydaje się jednak dużo trudniejszym zadaniem ewangelizowanie współczesnych ludzi zapatrzonych w konsumpcję, wygodę, kasę i zysk. Nie potrzebują Chrystusa i Jego Ewangelii na co dzień, a jedynie od święta, by móc poczuć się wciąż chrześcijanami, którzy mają prawo zaśpiewać kolędę, otrzymać prezent spod choinki, albo pójść ze święconką czy zjeść wielkanocne śniadanie. Przecież są dobrymi uczniami Chrystusa...

Duch Święty przypomina nam wielkość Ewangelii, dodaje odwagi, by codzienność przemieniać w świetle nauki Jezusa. Zacznijmy więc modlić się o nieustanne Zielone Świątki w naszym życiu, o to, by darów Ducha nie marnować oraz aby tych, którzy zapominają o Jego obecności, przyciągnąć na nowo do Jezusa i Jego Kościoła. To jest nasze zadanie, to jest nasza droga przez życie ku Życiu prawdziwemu.

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl