Sześć par apostolskich wyrusza w świat. Chrystus wyposażył ich we władzę nad duchami nieczystymi i "przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien". Zdani na łaskawość Boga i tych, których spotkają, wyruszają, by wzywać do nawrócenia, uzdrawiać i wyrzucać złe duchy.
Wydawać się może, że to niewiele osób, że cóż oni mogą uczynić? Jednakże to doświadczenie współpracy z Bogiem dla dobra ludzi, zbudowało ich i umocniło. Z radością będą później wracać do Jezusa. Oprócz poznania mocy Bożej, dzięki której wyrzucali złe duchy i nieśli zdrowie chorym, doświadczyli także zawierzenia – tej szczególnej ufności w to, że Bóg się nimi opiekuje, że nie są sami. Nie mają stawiać na pierwszym miejscu spraw tego świata, choć ważnych (takich jak jedzenie, ubranie,
pieniądze), a zadanie, które Bóg im zlecił. Wzywali więc do nawrócenia, a jeśli ktoś nie chciał ich słuchać, mieli strząsnąć proch ze swoich nóg i iść dalej. Nie mieli się załamywać. Porażki w ewangelizacji wpisane są w życie Apostołów, nie mogą jednak rodzić zwątpienia. Można przegrać bitwę, ale nie można przegrać wojny. Trzeba iść wciąż dalej, by każdy miał szanse usłyszeć o Jezusie Chrystusie Zbawicielu, o Jego Ewangelii i Jego miłości pełnej miłosierdzia. Gdyby nie to zlecone zadanie
Apostołom i uczniom, pewnie dziś czcilibyśmy słońce, księżyc, wzgórza czy las albo jakieś zwierzę.
To pójście w misji do końca powinno i nas cechować. Jeśli swoje chrześcijaństwo zamkniemy tylko w murach kościoła, jeśli nie odważymy się mówić o Chrystusie albo Go bronić, to bądźmy pewni, że szatan to wykorzysta, że on nie przegapi okazji, aby niszczyć, siać zwątpienie, podważać Ewangelię, sakramenty święte, Boże przykazania. I patrząc dziś na nasz świat, na naszą Ojczyznę widać to gołym okiem. Spójrzmy choćby na głośną ostatnio kwestię in vitro. Politycy się spierają nad różnymi projektami
ustaw, które mają ją uregulować. Wielu z chrześcijan nawet nie zadaje sobie trudu, by się dowiedzieć o co tak naprawdę chodzi. Tu nie toczy się tylko walka o szczęście rodziców, którzy nie mają dzieci, a chcieliby je mieć, ale nade wszystko o życie tych ich dzieci, które nie będą miały tego szczęścia znaleźć się w zainteresowaniu lekarzy wszczepiających zarodki w łono matek, bo są w ich oczach za słabe, nie rokują powodzenia. Zamrożone, czekają w zawieszeniu między życiem a śmiercią, by w
końcu doświadczyć tego drugiego. Czy można dać życie, a potem wybrać jedno, by skazać inne na śmierć? Kto ma prawo decydować o tym, że ktoś ma szanse na życie a ktoś inny nie? Lekarz? Zachęcam do obejrzenia na www.youtube.pl filmu pt "Eugenika". Ukazuje ten dokument wiele prawd związanych z powstaniem eugeniki (dzisiejszej genetyki) i wykorzystania jej przez Hitlera oraz ukazuje rzeczywistość dzisiejszego in vitro i tego do czego nauka w tym aspekcie zmierza.
Przepraszam, że w tym wakacyjnym czasie poruszam tak ważkie i poważne tematy, ale nie ma czasu wakacji od Boga, świata wartości, Bożych przykazań. Nie ma wakacji od szukania prawdy. Misja głoszenia Ewangelii wciąż trwa, Ty i ja jesteśmy także do niej wezwani po imieniu przez Tego, Który stworzył, zbawił i uświęca ten świat. Jesteśmy posłani do świata...
Odnośniki do dzisiejszych czytań:
Msze św. kościół