Co to jest roślina? Na tak sformułowane pytanie odpowie nawet dziecko - jest to oczywiście żywy organizm składający się z dwóch integralnych, nierozerwalnych części: korzeń tkwiący w ziemi i część naziemną, która dzięki procesowi fotosyntezy odżywia się energią słoneczną. No, pozostańmy przy tym, encyklopedyczne określenie byłoby z pewnością dokładniejsze. Dla nas jednak jest istotnym, że roślina żyje w dwóch światach jednocześnie: naziemnym i podziemnym. Oba są jej potrzebne. Dzięki owemu dualizmowi może ona radzić sobie w rozmaitych, trudnych warunkach: srogą zimę przeczekać może w ciepłej ziemi, podczas upalnego, bezdeszczowego lata daleko zapuszcza korzenie, aby wyssać wilgoć w głębinach położoną itd. Oba światy są jej koniecznie potrzebne.

Podobnie jest z człowiekiem. On również żyje w dwóch światach, mało tego - żyje z dwóch światów. Nie będzie się dobrze rozwijał nie zwracając się ku Słońcu - źródłu jego energii i celu dążeń ani też nie może całkowicie pominąć życiodajnej gleby doczesności. Biedni ci ludzie, którzy uważają, że najważniejsze jest to, w czym jestem zakotwiczony. Mądrzy są ci, którzy potrafią dostrzegać zbawienne oddziaływanie obu tych światów na swoją istotę.

To potrafił Tobiasz. Spadło na niego doświadczenie, którego do końca nie rozumiał, ale wiedział, że musi mieć ono jakiś głębszy sens, niedostrzegalny z perspektywy „gleby" tego świata.

Nie inaczej podpowiada nam Pan Jezus w dzisiejszej Ewangelii - istnieją dwa światy: ten ziemski, „cesarski" oraz ten niebieski - Boży. Ku obu trzeba się zwracać, bo dzięki obu nim żyjemy. Nigdy jednak nie wolno zapominać o ostatecznym przeznaczeniu: życiu wiecznym, tam gdzie nigdy nie zabraknie wilgoci i światła, i gdzie nigdy życie nie doznaje kresu. Do tego jednak dochodzi się przez wierność w „okresie próbnym" - wegetacji i obumierania.

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl