Św. Paweł zachęcał w jednym ze swoich listów do okazywania gościnności, bo dzięki niej niektórzy aniołom zgotowali gościnę. Myślał prawdopodobnie o Abrahamie i Bożych wysłannikach do niego przybywających, którzy przynieśli mu radosną nowinę o potomstwie mającym uradować jego oczy. Równie dobrze za przykład do naśladowania w tym względzie mógłby posłużyć Tobiasz, który co prawda nie znając rzeczywistej natury Rafała zatrudnił go u siebie, ale przecież wkrótce okazało się, że wszystko przez Boga było starannie zaplanowane. Jakże wiele dobrodziejstw przez jego posługę, jako przewodnika w drodze, wyświadczył Bóg tej, miłującej Boga, rodzinie.

W dzisiejszym czytaniu zwracają uwagę szczególnie słowa Rafała wracającego do rodzinnego domu już nie tylko z Tobiaszem, ale i z jego nowo poślubioną żoną. Przed wejściem do domu napomniał jednak Tobiasza: Jak tylko wejdziesz do swego domu, natychmiast oddaj cześć Panu, Bogu twemu, Jemu składając dziękczynienie; potem zbliż się do ojca i pocałuj go. Piękne napomnienia, które i dziś warto by przypominać jakże wielu młodym ludziom. Jakże to warto słuchać anioła – tego dobrego, stróża. Oddawać chwałę Panu tuż po przekroczeniu progu mieszkania? To przecież takie naturalne – powinno być naturalne. Nie chodzi tu konkretnie o przykład obdarowanego szczęściem Tobiasza, ale w ogóle o zwyczaj, którego uczyli i sami pokazywali nasi rodzice. Pochwalić Pana Boga po przyjściu, czy też wychodząc z domu… Piękne. Następnie, po Bogu, cześć należała się rodzicom. Oj, wracać trzeba do tych starych, w niejednym wypadku zarzuconych już zwyczajów, bo one ułatwiają przypływ szczęścia.

Okazuje się, że owo posłuszeństwo głosowi Anioła, choć Tobiasz nie zawsze do końca rozumiał to, co mu ów nakazywał, zaowocowało nie tylko wspaniałym małżeństwem, szczęśliwą podróżą, ale – co się wkrótce miało okazać – przywróceniem wzroku staremu Tobiaszowi.

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl