ODPUST ZA ZMARŁYCH

Objawienie Boże poucza nas, że grzechy pocią­gają za sobą kary, a gładzone są przez cierpienie, trudy życia czy też przez śmierć (por.Rdz 3,16-19; Rz 2,9). Chrześcijanin popełniający grzech otrzymuje w sakramencie pokuty odpuszczenie winy, natomiast pozostaje jeszcze tzw. kara do­czesna. Darowanie kary doczesnej określa się terminem "odpust", którego uzyskanie zakłada szczerą wewnętrzną przemianę oraz wypełnienie przepisanych uczynków. Odpust jest cząstkowy lub zupełny, w zależności od tego, czy uwalnia od kary doczesnej w części lub całości. Papież Paweł VI zniósł odpusty określane konkretnym czasem (np. ilością dni lub lat), ponieważ w wieczności nie ma czasu. Wierny może uzyskiwać odpust cząstkowy lub zupełny tylko za siebie lub ofiarować go za zmarłego, ale nie można go ofiarować za osobę żyjącą, ponieważ każdy człowiek sam jest w stanie dokonać prze­miany swojego życia i wypełnić wymagane do otrzymania odpustu warunki.

Odpust zupełny można uzyskać tylko jeden raz w ciągu dnia, poza pozostającymi w obliczu śmierci, natomiast odpusty cząstkowe można uzyskiwać w ciągu jednego dnia wielokrotnie.

Do uzyskania odpustu zupełnego wymagane są następujące warunki:

1. Stan łaski uświęcającej  
2. Przyjęcie Komunia św.;
3. Nawiedzenie cmentarza lub kościoła
4. Wyznanie wiary
5. Dowolna modlitwa na intencję Papieża*.
6. Wola uzyskania odpustu
7. Wola oderwania się od popełniania grzechów nawet lekkich

 Wieczny odpoczynek racz zmarłym dać Panie ….

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl