Dziś w Kościele obchodzimy wspomnienie św. Klary, która w 1212 roku za przykładem św. Franciszka zostawiła dobra tego świata i poświęciła swoje życie Panu Bogu, zakładając nowe zgromadzenie zakonne o dość surowej regule.  

     Liturgia słowa prowadzi nas przez fragment z Księgi Proroka Ezechiela, w którym ukazana została nam wizja Bożej kary dla ludzi odstępujących od Stwórcy - Jego miłości i przykazań. Ezechiel objawia Boże ostrzeżenie, będące wezwaniem do nawrócenia i powrotu do Boga przez uznanie własnych win i odwołanie się do Jego miłosierdzia.

     Z kolei Ewangelia prezentuje nam ważną prawdę dotyczącą naszych międzyludzkich relacji: nie mamy zamykać oczu na grzech drugiego człowieka, uważać, że to nie moja sprawa, ale bardzo pokornie próbować pomóc zrozumieć bliźniemu jego błędy, czyniąc to w cztery oczy.  Chrystus pokazuje, że nie mamy prawa się wywyższać ponad innych, tych słabych i błądzących, upokarzać ich i poniżać, ale dać im pomoc w nawróceniu.

     Dalej, Chrystus potwierdza swoim uczniom udzieloną im władzę związywania i rozwiązywania. Traktuje ich poważnie, liczy się z ich zdaniem, respektuje ich postanowienia dotyczące kształtu formującej się wspólnoty Kościoła.

    Chrystus daje także trzecie pouczenie: wzywa, by z ufnością prosić Ojca w modlitwie o potrzebne łaski. Nie mamy się poddawać, załamywać czy lękać, ale w każdej sytuacji życiowej wołać do Pana, który jest blisko i chce ogarniać Swoją łaską i miłością ludzkie życie.

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl