Wytrwałość

Czasami patrząc na zachowanie małych dzieci widzimy wielkie podobieństwo z naszym życiem duchowym. Dziecko, kiedy pragnie coś od rodziców otrzymać, nieustannie o to prosi. Pomimo negatywnej odpowiedzi ze strony rodziców, dziecko wytrwale i ufnie błaga, aż otrzyma konkretną rzecz. Dzisiejsza liturgia Słowa ukazuję nam, jak to zauważył Benedykt XVI niezwykłą siłę, która w ciszy i bez rozgłosu przemienia świat i czyni zeń królestwo Boże. Tą siłą jest wiara, a przejawem wiary jest modlitwa.

Spójrzmy na pierwsze czytanie, gdzie Mojżesz jako pośrednik pomiędzy Bogiem a narodem, musi nieustannie prosić o pomoc, ponieważ bez jego wstawiennictwa nieprzyjaciel od razu zyskiwał przewagę. Zadanie wstawiennictwa było tak wyczerpujące, że Mojżesz potrzebował wsparcia ze strony innych: Aarona i Chura. A to znaczy wsparcia „słowa i światła”, jak to tłumaczył Orygenes. Tylko w ten sposób Jozue może odnieść zwycięstwo nad wrogiem.

Przypowieść o sędzi i wdowie nie jest alegorią, lecz przykładem wziętym z ówczesnych stosunków międzyludzkich, mającym na zasadzie kontrastu zilustrować ważne prawdy teologiczne. Przede wszystkim sugeruje ona, że relacja między człowiekiem a Bogiem jest taka jak między osobą potrzebującą a osobą wpływową, mającą władzę i wielkie możliwości. Ta perykopa pokazuje, że Bóg jest wstanie spełnić wszystkie prośby, jakie człowiek do Niego zanosi. Ale jak to powiedział Ewangelista Łukasz, że należy zawsze się modlić. To jest klucz – wytrwałość. Przez wytrwałość można osiągnąć bardzo wiele. Mojżesz dzięki wytrwałości w modlitwie wyprosił zwycięstwo, wdowa wybłagała u sędziego obronę.

Czasami może przyjść zniechęcenie i znudzenie modlitwą, ponieważ Pan Bóg nie wysłuchuje mojej prośby. Św. Monika prosiła wiele lat o nawrócenie dla swojego syna Augustyna. Wydawałoby się, że modlitwa nie została wysłuchana, a jednak Pan Bóg dał jednego z największych świętych w historii.

Dzisiejsze Słowo ukazuję jak ważną sprawą jest wstawiennictwo. To jest to, co kapitalnie wyraził św. Paweł mówiąc „jedni drugich brzemiona noście”. Słowo zachęca nas, aby modlić się za swoich bliskich i nie tylko. Każde westchnięcie do Ojca za swojego bliźniego, wroga, sąsiada czy swojego kapłana może sprawić cuda, że jego serce stanie jeszcze piękniejsze i miłe Bogu. Lecz do takiej modlitwy jest potrzebna wiara. Papież Senior mówił, że „kiedy wiara jest przepełniona miłością do Boga, uznawanego za dobrego i sprawiedliwego Ojca, modlitwa staje się wytrwała, usilna, staję się jękiem ducha, krzykiem duszy, który przenika serce Boga”.

Kl. Jacek Herman

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl