Zmartwychwstajemy?

Narazie za nami Pamiątka ustanowienia Eucharystii a więc przezycie za sprawą liturgii Tajemnicy Wieczernika. Dziękować Panu Bogu, że w miarę wypełniła się nasza świątynia. Nie sięga to co prawda czasów wcześniejszych, ale kiedy urzędowo ogłoszono odwołanie restrykcji sanitarnych, da się zauważyć, że zmalał lęk a pokazała się odwaga. co prawda wiele jescze stąpa jak po cieńkim lodzie, ale jest już nadzieja, że wróci normalność. Minister po porażce z rozsądkiem ogłasza, że zakończona zostanie epidemia. U Mrożka jest tak scena z muchą za oknem, grozi, że straci żywot, ale i wam nie będzie łatwo, ze mną piękna jesień odejdzie i zima nastanie, wyrokuje.

Niech więc tradycja jak śpiewał Tewie mleczarz w "Skrzypku na dachu" zmotywuje nas do trzymania się dobrych obyczajów. Mamy do wykonania wielką duchową pracę nad "nowym", które wchodzi w naszą przestrzeń życiową, które często tworzy wyniszczający dystans. Wracajć do kościoła, wracamy do siebie, spotykamy po czasie tych, długo nie pozdrawianych, nie widzianych, a wiec jakiś pozytek czysto społeczny pojawi się z naszego spotkania w kościele z Tym, który dla nas cierpiał rany.