Maryja ukazuje nam swojego Syna

Liturgia Słowa przeznaczona na Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej wskazuje na obecność Maryi w kluczowych momentach historii zbawienia. Każdy z nas dobrze wie, że z Maryi narodził się nasz Zbawiciel – Jezus Chrystus. To wg tradycji w Nazarecie był wychowywany Jezus  i tam też wzrastał w łasce u Boga i u ludzi. Maryja jest także obecna na początku publicznej działalności swojego Syna. Jej obecność wg św. Jana, trwać będzie aż do śmierci Jezusa na drzewie krzyża.
W dzisiejszych czytaniach możemy zauważyć, że Maryja zajmuje niewiele miejsca, mimo swojej uroczystości. Wskazuje to na bardzo  istotny fakt, że Maryja zawsze wskazuje swoją osobą na swojego Syna. Jednym z przykładów może być wizerunek Matki Bożej Częstochowskiej, gdzie swoją prawą dłonią wskazuje na Jezus, a nie na siebie. Maryja nie skupia uwagi na siebie. Mówi jasno i konkretnie, że trzeba robić to, co każe jej Syn. Jest to charakterystyczny rys pobożności maryjnej. Nie Matka jest najważniejsza, lecz jej Syn. Przepięknie to przedstawia Ewangelia przeznaczona na dzisiejszą uroczystość. We fragmencie Ewangelii wg św. Jana, mówiącym o cudzie w Kanie Galilejskiej główną postacią jest Jezus, który dokonuje cudownego znaku. Obok niego stoi Jego Matka – Maryja, która jest pośredniczką między Nim, a pozostałymi uczestnikami zabawy weselnej. To Maryja dostrzega zakłopotanie nowożeńców i ma odwagę przedstawić ten problem Jezusowi. Co to oznacza dla nas? Skoro Maryja jest Matką Jezusa, to jest i Matką Zbawiciela, Mesjasza, Wcielonego Słowa. I Ona uczestniczy aktywnie, choć dyskretnie  w posłannictwie swojego jednorodzonego Syna. Maryja wierzy w Jezusa i w Jego moc.
I paradoksalnie cudem nie jest jedynie przemienienie wody w wino, ale objawienie się chwały Pana Jezusa. Maryja zatem prowadzi do zawierzenia się Jezusowi.
Dziś, w tę uroczystość, wsłuchując się po raz kolejny w ten opis cudu na weselu w Kanie Galilejskiej, warto zadać sobie pytanie, czy mam coś wspólnego z Bogiem w Jego subtelności, otwartości, dobroci i radości ?
ks. Diakon Przemysław