W dzisiejszej Ewangelii słyszymy, jak Jezus pyta Szymona Piotra, czy ten Go kocha. Pyta trzy razy - tyle samo, ile Piotr zaparł się Jezusa, gdy Go pojmano. Czytamy też, że Piotr zasmucił się, gdy usłyszał trzeci raz to pytanie, ale mimo tego smutku i tak odpowiedział i to jeszcze pełniej z jeszcze większą pewnością i przekonaniem. Czy nie tego oczekuje ode mnie Bóg? Żebym po każdym upadku nawet, gdy jestem pogrążona w żalu i poczuciu beznadziei po kolejnym wpadnięciu w grzech, wstała i powiedziała Mu, że dalej Go kocham? On chce mi wybaczyć i w sakramencie pokuty i pojednania pyta mnie czy Go kocham mimo mojego upadku. Ale czemu pyta skoro - jak to powiedział Piotr - Jezus wszystko wie? Ta deklaracja miłości z mojej strony ma dodać mi sił w walce z dalszymi pokusami. Dlatego, po każdym upadku chcę mówić ,,Tak Panie, Ty wiesz, że Cię kocham” i iść dalej u boku mojego Boga, który dodaje mi sił tak, jak dodawał ich Piotrowi i innym swoim świętym.