Jeszcze wielu z nas, szczególnie dorosłych pamięta i wydaje się, że było to tak niedawno. Z milionów ludzkich serc, szczególnie tych polskich, wyrywało się westchnienie: „Zostań z nami!”. Było ono skierowane do Ojca Świętego Jana Pawła II. A jednak odszedł. I dodajemy: Należał mu się ten odpoczynek w Domu Ojca Niebieskiego. A dzisiaj już od kilkunastu lat radujemy się, że mamy Wielkiego, Świętego Rodaka.
Dzisiaj słyszymy, jak Pan Jezus mówi: „Idę przygotować wam miejsce”. I w związku z tym odejściem Pana Jezusa – tyle wzruszających słów, takich bardzo ludzkich i zarazem Bożych: „Niech się nie trwoży serce wasze! W Domu Ojca mego jest mieszkań wiele! Znacie drogę, dokąd Ja idę”. A potem prośby uczniów: „Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Pokaż nam Ojca. Jak możemy znać drogę!”. Dziś powiedzielibyśmy, że to były dramatyczne pytania, które zarazem świadczyły, że nie rozumieli jeszcze swojego Mistrza. Dlatego On słusznie mógł powiedzieć do Filipa: „Tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie?”. Pan Jezus pragnie uświadomić swoim uczniom, że to Jego odejście jest „tymczasowe”, że On odchodzi, żeby przygotować nam miejsce. Jego życie, ale zarazem Jego droga jest dla tych, którzy pójdą za Nim swoją własną drogą życia, ale wpatrzeni w Niego, bo On jest „drogą, prawdą i życiem”.
W Ewangelii według św. Jana jest więcej takich „nieporozumień”, które są raczej brakiem zrozumienia. Podobnie jest i z tą drogą. Pan Jezus nazywa siebie „drogą”, ponieważ zarówno nauczanie, jak i całe Jego życie jest dla nas wzorem – ludzkim, ale przepełnionym Bożą mądrością i miłością. Jest i dlatego drogą, bo jest prawdą i naszym życiem – tu, na ziemi, przede wszystkim przez Eucharystię, a w Domu Ojca przez owo oglądanie „twarzą w twarz”, czyli przeżywaniem w całej pełni miłości Boga i radości z uczestnictwa – na naszą miarę w tym Jego życiu. Przebłyskiem tej szczęśliwości była chwila na górze Tabor, gdzie z taką radością mówili: „Dobrze nam tu być!”. Tu, na ziemi, istnieje wiele dróg prowadzących do Boga. Każdy z nas ma taką własną drogę, byle wpatrywać się w Pana Jezusa i w Nim rozpoznawać Ojca.