Dobry Pasterz
Czwarta Niedziela Wielkanocna zwana jest Niedzielą Dobrego Pasterza.
Warto przypomnieć, że w Palestynie pasterz szedł na przedzie stada owiec i nawoływał je swoim głosem. Inaczej wygląda to chociażby w Polsce, gdzie pasterz raczej idzie za owcami. Chrystus sam przeszedł drogę, na którą Bóg zaprosił każdego człowieka. Jezus osiągnął jej cel zasiadając po prawicy Ojca. Żaden z ludzi nie mógł przebyć tej drogi. Zbawiciel, niczym ratownik w korytarzu pełnym płomieni, przeszedł przez gehennę Męki i śmierci, gdzie doznał śmiertelnych ran. Ostatecznie powrócił do życia i usunął wszelką przeszkodę na drodze do Boga.
Wrócił do nas jako pewna: droga, prawda i życie (por. J 14,6). Odtąd wejście do wieczności jest otwarte i wiedzie tylko przez Niego. Zgodnie z nauką Kościoła, każdy człowiek (także nieochrzczony) spotka Chrystusa w momencie swojej śmierci. Dlatego św. Piotr nawołuje swoich słuchaczy w dniu Pięćdziesiątnicy, aby poszli za Jezusem. Czyli przyjęli prawdę o Nim i o sobie, przyjęli chrzest włączający ich w Chrystusa i pod Jego imieniem, niczym wojsko pod chorągwią króla, szli ku spotkaniu z Bogiem w wieczności.
Droga chrześcijaństwa nie jest możliwa do przejścia ludzkimi wysiłkami. Dlatego Bóg w chrzcie świętym udziela człowiekowi swojego Ducha
Świętego. On pomaga dobierać środki na każdą okoliczność życia i wybiera zawsze te, które w sposób pewny prowadzą do Boga. Namaszczony Duchem Świętym Jezus (to znaczy zjednoczony z Nim jak maść z ciałem) został przedstawiony w Pierwszym Liście św. Piotra, jako wzór do postępowania za Nim. Oto jawi się Pasterz-wzór.
W tym świetle Ewangelia bardziej od komentarza wymaga osobistego przeżycia relacji z Jezusem. Dla nas chrześcijan nie ma innej drogi do
szczęścia, jak naśladowanie (kroczenie po śladach) samego Jezusa. To jest droga naszego życia, i to życia w obfitości (por. J 10,10).
ks. Paweł
Odnośniki do dzisiejszych czytań:
Msze św. kościół