Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy... Szkoda, że w lekcjonarzu pominięto owo bardzo znaczące na dzień dzisiejszy słowo wreszcie - tak je przecież zapisał św. Łukasz. Rzeczywiście szkoda, bo słowo to oddaje nie tylko atmosferę emocji związanych z oczekiwaniem na obiecanego Pocieszyciela, ale również skutków Jego zstąpienia. Od tej pory wszystko wyglądało już zupełnie inaczej: inne były nastroje Apostołów, inna chęć do pracy, zupełnie inne podejście do życia.

   Pan Jezus podczas swego pierwszego spotkania z Apostołami po zmartwychwstaniu tchnął na nich, ofiarując Ducha Świętego. Nie dziwi więc, że Sł. Boży Jan Paweł II, gdy przybył po raz pierwszy do Polski jako Głowa Kościoła, rozpoczął od wołania o Ducha. Wiele się w tym czasie zmieniło: dostęp katolików do środków przekazu, “wyjście z zakrystii”, odzyskanie wolności itd. Pozostaje jednak pytanie: Na ile wykorzystaliśmy dary Ducha, wyproszone przez Jana Pawła II? Z jednej strony powinniśmy się bowiem cieszyć z owych dobrodziejstw, z drugiej zaś obserwujemy powolne zanikanie praktyk chrześcijańskich: coraz mniej ludzi w kościele, mniej na spowiedzi pierwszo piątkowej, mniej na nabożeństwach majowych itd. Co zrobić? Jak przeciwdziałać niszczącym, współczesnym tendencjom? Pozostaje tylko prośba, tylko usilne wołanie o Ducha Odnowiciela. Ta obietnica znów może się zrealizować, tylko trzeba prosić.

Jak jednak prosić, skoro dzisiejszy człowiek tak mało ma czasu na wszystko, a zwłaszcza na modlitwę – bo się dłuży, nudzi się. To pewnie prawda. Bo dziś przecież wszystko trzeba robić szybko: szybko się poruszać, szybko pracować, szybko jeździć, szybko słuchać wiadomości – wszystko szybko. Dlatego i modlitwa musi być krótka i szybka. No, jeśli już w takiej wzrośliśmy mentalności i tak trudno od niej uciec, to wykorzystajmy to! W jaki sposób? Bardzo prosty: trzeba cały dzień „posiekać” modlitwą – krótkie akty strzeliste gdy spotkało mnie coś dobrego – w jednym zdaniu dziękuję Bogu; gdy popełniłem jakieś głupstwo – natychmiast Go przepraszam; gdy przechodzę obok krzyża czy kapliczki – wielbię Go jednym zdaniem…

W ten sposób cały dzień stanie się wkrótce modlitwą, łatwiej odczuwać będziemy obecność Boga pośród nas, łatwiej Go zrozumiemy, odczytamy Jego wolę i w ten zlaicyzowany świat na nowo wprowadzimy Boga. Niech więc zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi.

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl