Fragment Ewangelii przewidzianej na tę niedzielę to wspomnienie pierwszych scen publicznej działalności Jezusa. Marek i Łukasz są zgodni co do tego, że ta scena w synagodze w Kafarnaum rozegrała się właśnie u początków działalności Jezusa. U Mateusza nie ma wzmianki o tej scenie, ale raczej z powodów redakcyjnych. Także Mateusz wie, że Jezus, wróciwszy do Galilei, przenosi się do Kafarnaum (por. Mt 4,13) i że Jego nauczanie jest inne od uczonych w Piśmie, bo uczy jak ktoś, kto ma władzę (por. Mt 7,29). Kafarnaum było miejscowością leżącą na północno-zachodnim brzegu Jeziora Genezaret. Dla Jezusa właśnie to miejsce stanie się centrum całej działalności w Galilei. Jak zapisze dalej Marek, tutaj Jezus będzie miał swój dom (por. Mk 2,1). Chodzi prawdopodobnie o dom Piotra, którego ruiny dziś można oglądać, podobnie jak pozostałości po synagodze. Nauczanie w szabat w synagodze przez kogoś, który nie pełnił funkcji miejscowego rabina czy nauczyciela nie było czymś nadzwyczajnym. Przyjęło się bowiem, że gdy do miasta przybywał jakiś wędrowny nauczyciel, przełożony synagogi zapraszał go do zabrania głosu w szabat. To, co odróżniało Jezusa od innych nauczycieli i uczonych w Piśmie to właśnie fakt, że nauczał ich „jak ten, kto ma władzę” (w. 22). Greckie słowo oddane tu przez polski rzeczownik „władza” ma wiele znaczeń i może oznaczać również: wolność wyboru, prawo do jakiegoś czynu, moc lub zdolność zrobienia czegoś, urząd. To więc, co zdumiewało w nauczaniu Jezusa to było Jego słowo, w którym przejawiał się niezwykły autorytet i potęga mówcy.  Właśnie ta szczególna „władza” Jezusa znajduje się w centrum tego ewangelicznego opowiadania o nauczaniu w szabat. Tam, gdzie po polsku, już po dokonanym cudzie, reakcję ludzi przetłumaczono pytaniem o „naukę z mocą” (w. 27), tekst grecki Ewangelii używa tego samego słowa, jak w wersecie 22.  Słowo i czyn Jezusa są więc czymś jednym w tej scenie. Cud potwierdza, że ten galilejski Nauczyciel przynosi słowo, które radykalnie różni się od słów innych nauczycieli. Nawet wobec złego ducha wystarczy tylko jedno polecenie. Na tle praktyki innych egzorcystów, którzy próbowali wyrzucać złe duchy stosując rozbudowane praktyki magiczne lub wzywając pomocy duchów mocniejszych, ten gest Jezusa musiał zdumiewać. Objawiał radykalną odmienność tego Nauczyciela.

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl