Wieczernik, tydzień po Zmartwychwstaniu – do zgromadzonych tam uczniów przychodzi Jezus. Wśród nich tym razem obecny jest Tomasz. To on nie uwierzył, ani słowom niewiast, ani Apostołów, którzy opowiadali, że widzieli i rozmawiali ze Zmartwychwstałym. Tym razem mógł zobaczyć, dotknąć i porozmawiać z Panem. Słyszy słowa, które go zasmuciły, bo wytknęły mu niewiarę, ale cieszą przez wieki tych, którzy nie widzieli a uwierzyli. Ufam, że czytających te słowa też.

Kolejne pokolenia dopisały Tomaszowi przydomek – niewierny. Czy rzeczywiście tylko on był niewierny? Dobrze wiemy, że gdyby Apostołowie wierzyli, że Chrystus zmartwychwstanie, oczekiwaliby tej chwili pod grobowcem, w którym w Wielki Piątek złożyli ciało swego Mistrza. Potem były niewiasty, które jako pierwsze widziały żywego Jezusa i ich świadectwo. Piotr i Jan pobiegli do grobu. Co prawda najmłodszy z Apostołów ujrzał płótna i chustę w grobie i uwierzył, ale pozostali nie. Wieczorem w ten pierwszy dzień tygodnia po najsmutniejszym szabacie i świętach Paschy Jezus staje wśród Apostołów w Wieczerniku. Boją się, zostali w Jerozolimie, chociaż Jezus przez niewiasty przekazał im, by udali się do Galilei, gdzie Go zobaczą. Wnosi w ich serca pokój. Teraz przychodzi, by przekonać Tomasza, ale może szczególnie, by powiedzieć te słowa: błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli. Te słowa są bardzo ważnymi dla milionów chrześcijan i tych, którzy szukając prawdy, odnajdują Jezusa. Błogosławieni, to także szczęśliwi.

Dziś nasz świat, nasze rodziny i my sami, pragniemy pokoju. Potrzebujemy słów Nauczyciela z Nazaretu, by się nie bać, by dawać świadectwo o Żyjącym Bogu. Potrzebujemy tego wsparcia w szukaniu szczęścia. Tych rad, wskazówek jak żyć i kochać, jak być odważnym, by chronić wartość Pisma Świętego, Kościoła, Dekalogu.

Zdaję sobie sprawę, jak łatwo piszę się słowa, a jak trudno jest być świadkiem wiernym, jak trudno w codziennym zabieganiu o sprawy tego świata, nie zagubić wartości największych i wiecznych, jak trudno się dziś kocha nieprzyjaciół i przebacza po raz kolejny. Dobrą drogą do realizacji tych powierzonych nam przez Boga zadań jest codzienna modlitwa, częsta Komunia św., systematyczna lektura Pisma Świętego. To także radość i optymizm, bo przecież jesteśmy błogosławieni, jesteśmy uczniami Żyjącego Boga. Każdy krzyż przemieni się w klucz do nieba, każde cierpienie się skończy, a spotkanie ze Zmartwychwstałych ukaże bogactwo łaski naszego Ojca. Wystarczy wierzyć. 

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl