W chwilę po tym jak Wieczernik opuścił Judasz, Jezus zwraca się do swoich uczniów. Przekazuje im, a ponad wiekami także nam, najważniejsze z przykazań – mamy się miłować wzajemnie tak, jak umiłował nas Jezus. Wśród słów, które wtedy wypowiedział Zbawiciel, były też te smutniejsze – jeszcze krótko będzie z nami, a my będziemy Go szukali.

Gdy kogoś się kocha, a tego kogoś nagle nie ma obok nas, pragniemy go odszukać, znaleźć. Warto więc dziś zapytać się obok czego położyliśmy nasze serce? Czego w życiu szukamy? Za kim, czy za czym podążamy?

Chrystus powiedział, że będziemy Go szukać. Wydaje się, że współcześnie wielu już nie szuka Jezusa i Jego mądrości. Co rusz czytamy, słyszymy, że to czy tamto państwo, zamienia naukę Chrystusa - Boże przykazania na ludzkie prawo, które niszczy prawo naturalne. Co więcej państwa te mienią się postępowymi, nowoczesnymi, a jeśli ktoś chce bronić wartości małżeństwa mężczyzny i kobiety, jak choćby Węgrzy, to odsądza się ich od czci i wiary. Tym trudniej zaakceptować taką rzeczywistość, gdy pamięta się, że naszą europejską kulturę stworzyli Chrześcijanie – uczniowie Jezusa. Zamiast bronić Ewangelii, Europejczycy zaczynają ją odrzucać, cywilizację miłości zamieniają w cywilizację śmierci. Aborcja, eutanazja, związki homoseksualne, adopcja przez takie pary dzieci – dokąd zmierzamy? Jaką przyszłość chcemy zaserwować tym, którzy przyjdą po nas? Co o nas będą sądzić? Czy zabijanie ludzi, bo są poczęci jako niechciani, nieuleczalnie chorzy, czy starzy ma świadczyć, że jesteśmy tacy nowocześni, że jesteśmy lepsi od ludzi starożytności czy średniowiecza? Czy związki homoseksualne mogą być przyszłością ludzkości, mogą przedłużyć istnienie naszego gatunku? Dobrze wiemy, że nie, że prowadzi to do śmierci. Jan Paweł II miał rację nazywając taką cywilizację – cywilizacją śmierci. Tworzymy ją także, jeśli nie robimy nic, aby przeciwstawić się tym „nowoczesnym” poglądom  głoszonym przez pewne środowiska jako jedynie słuszne i dopuszczalne. Trzeba nam szukać światła Ewangelii, trzeba nam szukać Jezusa. Musimy dostrzec, że miłość bliźniego jest najważniejsza. Ważniejsza od głoszonej dziś tolerancji. Tolerancja jest właściwie obojętnością na drugiego człowieka – rób co chcesz. Zareagujesz dopiero wtedy, gdy wejdzie z butami w granice Twojej wolności, ale często nie zrobisz nic, gdy ktoś będzie szkodził innym albo sobie. Będziesz tolerancyjny, ale na pewno nie będziesz człowiekiem miłości. Miłość pragnie dobra bliźniego.

Spójrz więc w to, jakie popierasz hasła i odpowiedz samemu sobie, czy głosisz cywilizację miłości czy śmierci? Czy szukasz Jezusa? Czy naprawdę chcesz Go odnaleźć? Czy jesteś tylko tolerancyjny, czy kochasz miłością bliźniego, taką jaką ukochał nas Jezus?

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl