Rozpoczął się czas odnowy.
Wielki Post jako okres liturgiczny rozpoczyna się z przytupem. W Środzie Popielcowej odnajdujemy jakiś szczególny klimat. Liturgia rozpoczyna się wysłuchaniem Słowa Bożego, z wołaniem prororockim, pouczeniem apostolskim, odzwierciedlającym stan ducha młodego Kościoła i Ewangelią, która zwartym słowem określa horyzont chrześcijańskiej pobożności, która jest odpowiedzią na zaproszenie Boga na drogę, którą trzeba przejść do Królestwa Niebieskiego.
Czas Wielkiego Postu stawia nam wymagania. Właściwie podjęte przynoszą owoc. Ukazują przyczynę dla której dokonało się Synowskie posłanie i jednocześnie stanowią zaproszenie do współpracy z Bogiem. We wszystkich parafiach wedle przyjętego porządku będą sprawowane nabożeństwa, któr głównie skupią się na zbawczych misteriach, przypominających i upamiętniających ofiarę Jezusa Chrystusa. Do tej procesji cierpiącego Zbawiciela możemy dołączyć się my wszyscy. Od naszego zaangażowania, od poruszenia naszego serca będzie zależało jakimi uczestnikami będziemy. Czy będziemy stanowić tłum ciekawskich gapiów, czy w duchu solidarności poruszymy nasze serca, aby współcierpieć z naszym Odkupicielem jak Jego Matka, jak umiłowany uczeń czy wreszcie wdzięczna Maria Magdalena.
Do piątkowych nabożeństw Drogi Krzyżowej i niedzielnych śpiewów Gorzkich Żali dojdą jeszcze wielkopostne rekolekcje, dni szczególnego skupienia na rozważaniach tajemnic naszej wiary, na modlitwie i pokucie. Wielki Post ma nas doprowadzić do głębokiego przeżycia Tajemnic Paschalnych, tajemnic naszego odkupienia, które dokonuje się przez Chrystusa i “życia nowego”, które staje przed nami otworem przez Chrystusowe Zmartwychwstanie. Przez pusty grób, odwalony kamień, który pokazuje fiasko działań mocy ciemności idąc za zwycięskim Zbawicielem idziemy w stronę Królestwa Wiecznej szczęśliwości.
x. prob
Odnośniki do dzisiejszych czytań:
Msze św. kościół