Środa – 7 listopada

18.00 – Msza święta i uroczyste rozpoczęcie odnowienia misji świętej
20.30 – Apel Jasnogórski

Czwartek – 8 listopada
  8.00 – Msza święta z nauką
16.00 – Msza święta z nauką
19.00 – Nauka stanowa dla Rodziców
20.00 – Apel Jasnogórski  
Piątek – 9 listopada
  8.00 – Msza święta z nauką
16.00 – Spotkanie misyjne dla dzieci
18.00 – Msza święta z nauką
19.00 – Nauka stanowa dla młodzieży
20.30 – Apel Jasnogórski
Sobota – 10 listopada
  8.00 – Msza święta z nauką
10.00 – Msza św.  ku czci św. Leona w Konwikcie
18.00 – Msza święta z nauką 20oo – Apel Jasnogórski

Niedziela – 11 listopada  Uroczystość odpustowa ku czci św. Leona Wielkiego
  7.00 – Msza święta z nauką i błogosławieństwo misyjne
  8.30 – Msza święta z nauką i błogosławieństwo misyjne
10.00 – Msza święta z nauką i błogosławieństwo misyjne
11.30 – Msza święta z nauką i błogosławieństwo misyjne

W czasie Renowacji Misji codziennie o godz. 17³⁰ Adoracja Najśw. Sakramentu. W tym czasie i podczas Mszy św. okazja do spowiedzi.

W przeciągu roku wiele się dzieje. Niekoniecznie muszą to być dokonania widoczne. W obszarze ducha trudno je dostrzec  i dlatego każda rocznica przynosi nam przeświadczenie, że pozyskane dobro trzeba co najmniej ustrzec i zachować. W minionym roku przeżyliśmy w naszej parafii Misje.  Dzisiaj nadszedł czas ich odnowy. Łacinnicy mówią „powtarzanie jest matką nauki” dlatego i my powracamy do ubiegłorocznego scenariusza. Już nie w takim wymiarze, ale po to żeby zapamiętać, żeby dać się poruszyć, sobą wstrząsnąć. Nasza dusza potrzebuje takiego bodźca, takiego poruszenia, aby się odświeżyć, odnowić. Zapraszają nas ojcowie Oblaci. Spotkania odbywać się będą w przyjętym w naszej parafii porządku  Mszy o 8⁰⁰ i 18⁰⁰. Zaproszeni na tę odnową są też dzieci, młodzież i rodzice a dopełnieniem dla wszystkich będzie wieczorne spotkanie apelowe. Próbujmy sobie zaskarbić miłość naszego świętego Patrona, który żył w niełatwych czasach a zajmował ważny urząd w Kościele a także na ruinach dogorywającego Imperium Romanum. Z barbarzyńcami szło „nowe”, ale  żeby  ono mogło cokolwiek wnieść trzeba było zachować „stare”, które wobec bezradności rządców świeckich bronił duchowny,  Biskup Rzymu, następca św. Piotra – Leon Wielki. W Roku Wiary to nabożne ćwiczenie rekolekcyjne niech naszą wiarę skromną wzbogaca i pozwoli cieszyć się bliskością Boga od którego wszelkie dobro pochodzi.  

„Prawdziwie to miejsce jest święte”. Tak wyrażony zachwyt odzwierciedla stan ducha wielu świętych mężów wezwanych przez Boga do dość precyzyjnie określonych zadań. Dotykali ziemi na której delikatnie zaznaczał swoją obecność sam Pan Bóg. Zostawiali też ślady potomnym, aby wiedzieli, że „w tym miejscu Bóg się objawia”. Tak pojawiły się w tradycji religijnej ludów Objawienia, stele, ołtarze i wreszcie budowle. W nasze czasy weszły one z architekturą właściwą naszemu pokoleniu. Mówimy – kościoły nowoczesne – ale podziwiamy też te dawne, które naruszył ząb czasu, na których widnieją też ślady adaptacji, szczególnie pod względem potrzeb technicznych, czy nawet zmian liturgicznych, który w Kościele „ciągle się reformującym” są konieczne.  W jakiś sposób doświadczyła tego i nasza świątynia. Kiedyś służąca wspólnocie ewangelickiej dziś dostosowana do potrzeb liturgii katolickiej, stawiającej na pierwszym miejscu ołtarz ofiarny, na którym sprawowana jest Ofiara Baranka Niepokalanego za nas, dla naszego zbawienia. Na drugim planie jest Stół Słowa, który zajmował poczesne miejsce we wspólnocie  braci naszych chrześcijan - protestantów. Świętość naszej świątyni została potwierdzona biskupim namaszczeniem, kiedy to najpierw ołtarz a potem mury świątyni zostały pomazane świętym  olejem. A potem Ksiądz Biskup pierwszy raz na pomazanym ołtarzu złożył ofiarę dziękczynną na cześć i chwałę Boskiego Majestatu.Wszystko to stało się w 100 lat od rozpoczęcia budowy naszej pięknej świątyni i w 50 lat od powołania do życia drugiej parafii w Wejherowie, która zapatrzona w św. Leona Wielkiego, Papieża i Doktora Kościoła i św. Stanisława Kostkę, młodziutkiego Polaka miała być miejscem w którym Bóg się objawia i udziela współczesnemu pokoleniu.  Dziś poprzez rocznicę Poświęcenia Świątyni dziękujemy Bogu za budowniczych, za tych, którzy na wszystkich etapach dziejów troszczyli się o tę świątynię, polecamy miłości Boga, tych wszystkich, którzy w naszej świątyni szukali swojej drogi do Boga a odnajdując  ją, służyli na tej ziemi Bogu i ludziom.

Ojciec Święty dekretem rozstrzygającym, przychylił się od ustaleń liturgistów |i stosownej Kongregacji, że w całym Kościele będziemy obchodzili wspomnienie Jana Pawła II 22.października. W tym roku przypada to w dniu, kiedy nasza parafia przejmuje obowiązek czuwania przed Najświętszym Sakramentem w ramach Wiecznej Adoracji, działania, które ma być wyrazem naszej wdzięczności Panu Bogu za stałą obecność Syna Bożego pośród nas w cudzie Eucharystii. Tego roku przypada to w takim czasie, kiedy cały Kościół pochyla się nad wiarą.
1– jako cnotą Boską, niepojętym darem od Boga
2 – i narzędziem poznania rzeczywistości, które mieszczą się za progiem poznawczym rozumu, który nas uczłowiecza.

Wiara jest więc dobrem o które należy Boga prosić; „Panie przymnóż nam wiary” i skarbem o który należy się zatroszczyć, bo „nosimy go w glinianych naczyniach”. Refleksję nad wiarą w świecie współczesnym rozpoczęło zgromadzenie synodalne zwołane przez Papieża do Rzymu. Uczestniczą w nim biskupi, teolodzy i ludzie różnych dyscyplin, ojcowie synodalni i obserwatorzy, każdy  wedle określonych prawem Kościoła możliwości i kompetencji. Owocem tego wysiłku będzie dokument  na temat wiary współczesnego chrześcijanina, który w adhortacji ogłosi Ojciec Święty. My w parafiach i w naszych rodzinach, my sami, każdy z osobna wiarę musimy odnawiać poprzez nasze wytrwałe wołanie do Boga. Nie ma innego sposobu jak modlitwa osobista, jak udział w liturgii wspólnotowej, w nabożeństwach okresowych a przede wszystkim w coniedzielnej Eucharystii. Msza św. to nie tylko posłuchanie Słowa ale też i spotkanie z Jesusem Chrystusem, Synem Bożym posłanym od Ojca. To doświadczenie Jego obecności i bliskości. Cząstką naszej doczesności dotykamy nieograniczonych obszarów Ducha, w które Jezus Dobry Pasterz nas prowadzi.  Dlatego dajmy sobie czas na Pismo święte, jego lekturę i studium, rozejrzyjmy się książkami katolickimi, obejrzyjmy film religijny, posłuchajmy muzyki tego gatunku, bo ta dzisiaj często wysokiej próby i dobrej klasy, bo ich twórcy to częstokroć ludzie wielkiej wiary a ich dokonania noszą ślady obecności Boga.

W czwartek na Placu św. Piotra Ojciec św. Benedykt XVI uroczyście rozpoczął Rok Wiary. Od wielu lat Namiestnicy Chrystusowi poprzez zachętę do pochylenia się nad tajemnicami naszej wiary i jej praktykowania wskazują na ważne elementy praktyki naprawczej tego co poprzez lata przez naszą niedbałość zostało zaniechane bądź zaprzepaszczone. Otrzymujemy więc ogromną zachętę i jednocześnie pouczenie jaką powinniśmy podążać drogą i jak mamy odnowić nasze życie religijne, jak w nowej rzeczywistości i w niezwykle rozbudowanej przestrzeni informacyjnej odzyskać utracone i naprawić rozchwiane przesłanie ewangeliczne, które otrzymaliśmy, które realizuje się w przestrzeni słowa, Słowa objawionego , które przybrało nawet ludzkie ciało i objawiło się w Jezusie Chrystusie, o którym Jego uczniowie mówili; „myśmy Go widzieli, myśmy Go dotykali” a my możemy powiedzieć, że tę Radosną i Dobrą Nowinę zawdzięczamy naszym przodkom, którzy od czasów apostolskich aż po nasze pokolenie przechowywana była w słowach i świadectwie tych, którzy nas poprzedzili na drogach wiary. Dzisiaj wiara wielu sióstr i braci naszych słabnie. Ma to często swoje źródło w „pseudowiedzy” zaprawionej potrzebą sensacji, co jest też wynikiem pewnego sposobu uprawiania nauki, ma  źródło w moralnej degradacji wielu społeczności. Sprzyja temu widoczny dekadentyzm, schyłek kultury zachodniej, która dała się zniszczyć nie tylko materialnie ale przede wszystkim moralnie dwóm wstrząsającym całym światem wojnom, toczonym przede wszystkim w Europie. Dlatego niemal wołanie Sternika z Łodzi Piotrowej, abyśmy odnowili w sobie wiarę, odzyskali jej siłę. Potrzebna nam jest w podejmowaniu coraz nowych wyzwań, w zawierzaniu siebie i naszych bliskich samemu Bogu. Gdzie szukać siły i wsparcia, kiedy brak światła a dominujące ideologie i systemy myślowe ostatecznie wszystko przyporządkowują bożkowi mamony, który na swoich szpetnych nóżkach nikogo daleko nie zaprowadzi. Zaczęliśmy i my Rok Wiary. Niech będzie rokiem modlitwy, czasem pogłębienia naszej wiedzy religijnej i okazją do odnowienia więzi międzyludzkiej. 

„Czy Syn Człowieczy znajdzie na ziemi wiarę, gdy przyjdzie? Pytanie nadzwyczaj dramatyczne. Tym bardziej, kiedy jesteśmy świadkami zdarzeń moralnie wątpliwych, kiedy czyjeś zachowanie dalekie jest od przyjętych norm i rozbiega się z Prawami Dekalogu, sprawca mimo wszystko uznaje, że „jest wierzący”. Nie liczy się z opinią tych, którzy z boku widzą lepiej, którzy żadną miarą nie akceptują popełnionych niegodziwości. Siła przekonania w nieszczęśniku bierze się pewnie z owej „wyobraźni miłosierdzia”, która w nas żyje. Nasze wymagające czasy zdają się mieć charakter ostateczny i to nie dlatego, że tu i ówdzie się źle żyje ale dlatego, że każdy fragment ludzkiego żywota jest potwornie przekłamany. Świat realny po którym stąpamy miesza z wirtualnym, który jest tworem ludzkiej wyobraźni. Wedle filozofii życia, obecne pokolenie, pokolenie praktycznych  materialistów  hołduje skrajnemu idealizmowi, który nie zwykł liczyć się rzeczywistością, a cały świat i wszystko co na nim istnieje traktuje jako swoje „wyobrażenie”. Ludzie Słowa nadużywają słowa, nieświadomi siły rażenia broni, którą władają, majętni stają się coraz bardziej głodni, zdolni po drodze zagarnąć wszystko nie widząc innych w potrzebie.  Świat zdaje się tracić instynkt samozachowawczy, gubić więzy bez których nie sposób przetrwać. Dlatego musi współczesne pokolenie odbudować wzajemne zaufanie, odkryć je na nowo jako fundamentalną wartość. Temu służy wiara. I ta przez Boga nam dana i ta, która koniecznie żyć musi w zachowaniach ludzi. Wiara w wymiarze religijnym i społecznym.  Dlatego rozpoczniemy niebawem Rok Wiary. Ojciec św. Benedykt XVI uroczyście ogłosi  go w czwartek 11 pażdziernika w Rzymie a my wszyscy tego dnia wieczorem zainaugurujemy obchody Roku w naszych kościołach. Prosić będziemy o nadprzyrodzoną łaskę wiary i czynić będziemy wszystko, by nasza wiara nie osłabła, by była nam wsparciem, kiedy tak wielu jej się wyrzeka i tak wielu z niej szydzi. 

We wtorek o godz. 6.00 rano spod Starostwa wyruszy pielgrzymka do Wilna. Pątnicy są proszeni o punktualność. Pamiętajmy też o wzięciu ze sobą dowodu osobistego lub paszportu. Powrót w sobotę ok. 22.00

Każdy ma swoją mistykę, każdy rodzi się z dojrzewającego we wszelkim  stworzeniu, zamiaru. Dobry - „to połowa roboty”. Ma więc swoje znaczenie i wartość skoro Biblia zaczyna się od tego słowa a dodatkowo samą wartością słowa, jego oznaczeniem nawiązuje do „głowy” siedliska wszelakiego intelektu.  Po wakacjach i urlopach znowu rozpoczynamy. Żyjemy duchem obowiązków względem pokolenia, które nadchodzi. Jest biologicznie szybciej dorosłe, ale do dojrzałości społecznej mu wiele dalej.        
W klasyfikacji czasowej osoby ludzkiej dzisiaj mówi się o trzech okresach; dzieciak, młody dorosły, stary dorosły. Przy rozmytych granicach pokoleniowych albo przy ich zatarciu klęskę ponoszą autorytety. Każdy system edukacyjny, by być skuteczny musi się na nich opierać. Wszechobecna gonitwa   za posiadaniem nie daje należnego czasu rodzicom na kontakt ze swoimi dziećmi. Rodzą, by oddać pociechy w pacht instytucjom… wyspecjalizowanym, ale karmionym ideologią, która gdyby to było możliwe chciałaby sama się stworzyć. Musi niestety odwoływać się tylko do ludzi, którzy jak wiadomo mają prawo do błędu. I błądzą… i to często z całym zaangażowaniem,  w duchu neofitów, za sobą pozostawiających  ruiny i zgliszcza.  Pomni na ten stan rzeczy musimy się angażować po stronie prawdy. Ważyć się na wysiłek, który może przekracza nasze wyobrażenia,  a przecież „takie będą Rzeczypospolite, jak młodego pokolenia chowanie”. W każdym wymiarze; materialnym, duchowym i patriotycznym.

W niedzielę 2 września po południu /od godz. 15⁰⁰/ w ogrodach Konwiktu po raz dziewiąty odbędzie się organizowany przez orkiestrę „Fermata”, przy wsparciu Akcji Katolickiej i p. Leona Reicha z Gowina  festyn „Święta Chleba”.

W dniach od 11 do 15 września (wtorek - sobota) oragnizujemy pielgrzymkę na Litwę. Odwiedzimy Gietrzwałd, Studzieniczną, Troki, Wilno, Kowno, Szawle (Góra Krzyży), Wigry. Koszt to 300 zł i 60 euro.