Co kilka lat musimy odświeżyć ściany naszej świątyni. Po remontach ławek i balustrad chóru, przychodzi czas na ściany. Dzięki naturalnej wentylacji, która od kilku lat w naszym kościele funkcjonuje dość dobrze, nie pojawiały się żadne zawilgocenia ani pleśnie w kątach łuków przysufitowych. Nasz kościół w zimie jest w miarę ciepły. Dla świątyń taką wskazaną temperaturą jest od 8^oC - 12^oC. u nas jest nieco więcej. Przy okazji trzeba będzie uporządkować nieco instalacje, elektryczne i głośnikowe. Remont zaplanowany często pociąga za sobą jeszcze prace dodatkowe. Mam nadzieję, że tego nie będzie za wiele. Choć trzeba się będzie liczyć z tym, że wszystko trochę potrwa. Myślę, że zdążymy z wszystkim na odpust ku czci św. Stanisława Kostki – patrona naszej świątyni. Bo wraz z odpustem ku czci św. Leona czeka nas w tym roku renowacja misji, a więc duchowy wysiłek, który podjąć należy, bo wszyscy widzimy, że wokół nas dzieje się tyle zła a przybiera ono formy, które aż dech zapierają. Niech więc w odnowionym kościele łatwiej nam przychodzi modlitwa a piękno fizyczne niech rodzi w nas piękno duszy..

Z Ojcem  Markiem i jego podopiecznymi spotykamy się już kilkanaście lat. Wiąże się to z posługą o. Marka w Wilnie, który przez swój zakon już w 1993 roku zostały posłany na wymagającą placówkę franciszkańską na Litwę. Najpierw do Miednik, gdzie był młodym przełożonym i duszpa-sterzem. Przydał się jako Kaszub, trochę jakby z spoza Polski, aby zbytnio nie narażać się na zarzuty „polonizowania” miejscowym środowiskom. Narody „pribałtiki” były wrażliwe na tle swej niezależności, kiedy już wyrwały się spod kurateli Moskwy. Ojciec Marek wśród Polaków ale i Litwinów pracuje już 19 lat. Szczególnym i pewnie do końca jego zadaniem pozostanie odbudowa najstarszego kościoła wileńskiego, jakim jest świątynia Franciszkanów – chrzcicieli Litwy.            

Przyjmując ważną prawdę , że „historia jest nauczycielką życia” w naszej narodowej przeszłości możemy doszukać się zdarzeń, o których mówimy jako o „tryumfie oręża polskiego”. W porządku obchodzonych rocznic  zaznaczonych w kalendarzu leżą w znacznej bliskości siebie „potrzeba grunwaldzka” albo jak obecnie mówimy „Bitwa pod Grunwaldem” to 15.lipiec, „Bitwa warszawska” albo „Cud nad Wisłą” to 15.sierpień, Viktoria wiedeńska to 12.września.

Ten miesiąc w naszej polskiej tradycji bierze swoją szlachetną nazwę od skromnego narzędzia, którym się powszechnie posługiwano. Dostarcza nam takich obrazów najwcześniejsza literatura polska mówiąca o trudzie żniwiarza. Sierpień w naszych warunkach geograficznych to początki zbierania plonów. Nie wszystkich, ale tych podstawowych. Nasza kultura narodowa zdominowana jest obyczajowością związaną z pracą na roli. Przenikają więc takie obrazy do zachowań narodowych, państwowych i religijnych.

W tym roku półkolonia w parafii pw. św. Leona Wielkiego prowadzona była w dniach od 2 do 13 lipca pod hasłem Noe i jego arka.  Dzieci miały zajęcia od godz. 9:00 do godz. 15:00. Każdy dzień rozpoczynał się i kończył modlitwą w kaplicy. Uczestnicy półkolonii otrzymywali codziennie dwa posiłki: śniadanie i obiad, a także „owocowy” podwieczorek.

W niedzielę 17 czerwca już po raz  piętnasty nasi  Parafianie mieli okazję bawić się na Festynie Rodzinnym organizowanym przez Akcję Katolicką przy udziale innych wspólnot parafialnych. Jak co roku organizatorzy starali się zapewnić wiele atrakcji tak, aby każdy bez względu na wiek mógł znaleźć coś dla siebie. Na estradzie dominowała muzyka i tańce. Część muzyczną rozpoczął zespół „Zodiak”, który towarzyszył nam przez cały czas trwania Festynu. Wykonywane przez niego piosenki rozbawiały wszystkich uczestników.    Miłośnicy tańca mieli możliwość podziwiania zespołu tanecznego, prowadzonego przez Joannę Bernaśkiewicz. Prezentacja układów tanecznych odbywała się w najmłodszych kategoriach wiekowych. Niespodzianką  był wywiad z Dominiką Bernaśkiewicz, mistrzynią świata w tańcu hip-hopowym.

W dniach od 11 do 15 września (wtorek - sobota) oragnizujemy pielgrzymkę na Litwę. Odwiedzimy Gietrzwałd, Studzieniczną, Troki, Wilno, Kowno, Szawle (Góra Krzyży), Wigry. Koszt to 300 zł i 60 euro.

Niewiele już zostało czasu do ostatniego dzwonka. Pedagodzy kompletują potrzebne dokumenty, aby zakończyć kolejny etap edukacji. Na pólkach pojawią się kolejne opasłe teczki opinii o zrealizowanych i niedokonanych zaleceniach. Kiedy wszystko już zostanie opieczętowane i starannie zamknięte będzie można trochę odetchnąć. Uwolnić od przepisów, norm, szczegółowych instruktaży bez których dzisiaj żadna instytucja nie ruszyła by z miejsca. Jeszcze podsumowania, statystki i człowiek mały czy wielki wpasowany w ramy.
Dopiero teraz widać jakiej tresurze podlega człowiek, jak starannie wpasowywany jest w schematy, którymi łatwiej zawiadywać.     
Wbrew panującym opiniom przed Bogiem jesteśmy bardziej wolni. Nie zawsze uszczęśliwiamy Dobrego Ojca w Niebie, ale wiemy, że nie odmówi nam prawa do wolności, bo kocha,  JEST MIŁOŚCIĄ, a tej bez wolności nigdy by nie było. Dlatego czekając na wakacje, by żyć
w klimacie wolności musimy uświadomić sobie, że wolność jest możliwa w prawdziwej wspólnocie z Bogiem, co powinniśmy przeżywać również w naszych spotkaniach wakacyjnych z Bogiem. Zapewne inaczej niż przez cały rok, ale powinniśmy to nosić w naszej serdecznej pamięci.                                     

S. Mechtylda – Stanisława Cieślikiewicz urodziła się 24.05.1941r. w miejscowości Ostrów – Opoczno. Do Zgromadzenia Sióstr Albertynek Posługujących Ubogim wstąpiła  1959 r. w Krakowie, gdzie złożyła I śluby zakonne w 1962 r.
    Całe życie zakonne przepracowała pielęgnując chorych między innymi w Krakowie, Warszawie, Łodzi, Białogardzie, Wejherowie – gdzie spędziła ponad połowę swojego życia zakonnego.
Bardzo prosimy o modlitwę w intencji Siostry Jubilatki

Siostry Albertynki

    Siostry Albertynki w Wejherowie posługują w Domu Pomocy Społecznej na ul. Przebendowskiego, tam też wspólnota 3 sióstr zamieszkuje i na terenie naszej parafii przy ul Kopernika, gdzie siostry prowadzą świetlicę dla dzieci, sporej gromadki, która z przełożoną s. Klarą pokazuje się w naszej świątyni na nabożeństwach okresowych dla dzieci stanowiąc zwarty zespół. Ponadto s. Daniela prowadzi na terenie domu sióstr łaźnię
i noclegownię dla bezdomnych realizując obowiązek samorządu.
    Siostrom Albertynkom skromnie i cicho realizującym swoje powołanie winniśmy być wdzięczni za świadectwo służebnej obecności motywowanej miłością do Chrystusa.
    Święta Matka Teresa z Kalkuty przepytywana niegdyś o powody dla których służy ubogim odpowiedział: „Jest jeden Jezus Chrystus, wszystko dla Niego”. Ciche i skromne życie ss. Albertynek w naszej parafii w taki charakter poświęcenia również się wpisuje. 

7 czerwca o godz. 15.00 w Boże Ciało na Placu Jakuba Wejhera odbędzie się koncert ewangelizacyjny połączony ze świętem rodzinnym. Wystąpi zespół "30 i 40 na 70" oraz młodzieżowy zespół ewangelizacyjny z Luzina ze wspólnoty "Pustynia Miast".