W niedzielę Chrztu Pańskiego stajemy w mateuszowym fragmencie ewangelii nad Jordanem. Tam Jezus prosi Jana o chrzest. Chrzciciel ma świadomość, kto przed nim stoi, i że to on powinien zostać ochrzczony przez Jezusa. Jezus po chrzcie natychmiast wychodzi z wody, co jest świadectwem, że nie wyznawał tak jak inni swoich grzechów. Duch Boże zstępujący jak gołębica i głos z nieba - „Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie" - potwierdza zbawczą misję Jezusa.

Niedziela Chrztu Pańskiego jest dobrą okazją, by przypomnieć sobie datę swojego chrztu. Pamiętasz ją dobrze? Czy raczej bez aktu chrztu nie jest możliwe przypomnienie jej sobie. A przecież w tym dniu narodziliśmy się prawdziwie dla wieczności szczęśliwej. W tym dniu zostaliśmy obdarzeni wieloma łaskami, nade wszystko łaską uświęcającą, a wszystkie grzechy, z grzechem pierworodnym na czele zostały zmazane. Włączeni w wielką rodzinę Kościoła zostajemy otoczeni modlitwą wspólnoty, a przed nami stoi otworem drogą do pozostałych sakramentów. Dobrze jest więc pamiętać ową datę i może w jakiś szczególny sposób ją uczcić, na przykład udziałem we mszy św. i Komunią św., która niech stanie się dziękczynieniem złożonym Bogu oraz naszym rodzicom i chrzestnym.

Gdy mówimy o chrzcie jakże często przed naszymi oczami stają nasi chrześniacy. Warto więc dziś zrobić malutki rachunek sumienia z tego jakimi jesteśmy rodzicami chrzestnymi? Jak często się spotykamy, jaki dajemy im przykład chrześcijańskiego życia, jak często się za nich modlimy?

Mając okazję poruszyć ten ważny temat, chciałbym także zaapelować do rodziców dzieci tylko co narodzonych, albo tych, którzy w najbliższym czasie przeżywać będą narodziny swoich pociech. Czekać was będzie ważny wybór - wybór rodziców chrzestnych. Proszę was, zastanówcie się dobrze, nim zaproponujecie komuś tę ważną życiową rolę. Nie krzywdźcie swoich dzieci rodzicami chrzestnymi, którzy na to nie zasługują, którzy nie są tego godni. Kościół stawia wymagania, które powinniście uwzględnić - muszą to być katolicy nie tylko z nazwy, ale praktykujący, czyli systematycznie uczestniczący w Mszach św., spowiadający się i chodzący do Komunii. Zdarzało już się, że do biura parafialnego przychodzili po zaświadczenie tacy parafianie, którzy żyjąc w niesakramentalnych związkach, nie mogą ani otrzymać rozgrzeszenia i pójść do Komunii, ani dać dobrego przykładu chrześcijańskiego życia zgodnego z przykazaniami Bożymi. Uważam jednak, że w takim przypadku przede wszystkim błąd popełnili rodzice, którzy wybierając na chrzestnych swoich krewnych czy przyjaciół bardziej kierują się więzami krwi albo przyjaźni, a mniej praktykowaną przez nich wiarą. Dla dobra dzieci i niedoszłych chrzestnych stawianych w jakże trudnej sytuacji (zwyczaj każe nie odmawiać proszącym rodzicom a nadto w większości przypadków nie otrzymają wymaganego zaświadczenia w biurze parafialnym), wybierajmy takich, którzy dadzą dobry przykład chrześcijańskiego życia dzieciom. Niech więc odpowiedzialność za przyszłość dzieci w sferze duchowej, będzie ważniejsza niż nasze ludzkie więzy, zaś proszeni na chrzestnych, którzy nie spełniają wymagań określonych prawem kanonicznym, niech od razu odmówią. Ta uczciwość jest lepsza niż krzywdzenie dziecka późniejszym swym przykładem życia dalekim od wymagań ewangelii.

Dopowiem, ze jedynym przypadkiem, w którym taki letni chrześcijanin może się zgodzić na bycie chrzestnym, jest wykorzystanie tej okazji do całkowitej przemiany życia, kiedy odwraca się od grzechu i pragnie odtąd iść z Chrystusem przez życie. Wtedy nie tylko może, ale wręcz powinien podjąć się tego pięknego zadania i prowadzić „swoje" dziecko do Boga.

Niech więc Uroczystość Chrztu Pańskiego będzie dla nas przypomnieniem wezwania do życia w świętości i tym samym nieustannego nawracania się, gdyż jest to ważne dla osiągnięcia zbawienia przez nas i przez tych, do których jesteśmy przez Boga posyłani jako świadkowie wiary.

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl