W obronie słuchających Jezusa celników i grzeszników, Nauczyciel z Nazaretu opowiada przypowieść o synu marnotrawnym... "Ojcze daj mi część majątku, która na mnie przypada"... odjechał w dalekie strony... żył rozrzutnie... dopadł go głód i niedostatek... widząc swój grzech, ale i wielką niedolę postanowił wrócić... "Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem"... przynieście najlepszą suknię, pierścień, sandały, będziemy ucztować... starszy brat rozgniewał się i ojciec wyszedł do niego i tłumaczył mu... twój brat był umarły, a znów ożył.

Jakże często jestem młodszym bratem... grzeszę, wracam, otrzymuję przebaczenie, tylko że potem znów biorę swój majątek, by go roztrwonić i znów wracam, a Ojciec nieustannie czeka i chce mi przebaczyć. Jestem Jego dzieckiem. Czasem jestem starszym bratem i mam za złe, że Ojciec przebacza marnotrawnym synom, nie rozumiem Bożej miłości miłosiernej i tego pragnienia Ojca, by wciąż przebaczać, gdy ktoś żałuje, nawet po raz siedemdziesiąty siódmy... Chciałbym chociaż raz być jak miłosierny ojciec, chociaż jeden raz, by lepiej rozumieć Miłość.

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl