Centralnym momentem liturgii słowa Niedzieli Palmowej jest opis Męki Pańskiej, ukazany w tym roku w wersji zapisanej przez św. Łukasza. Przedstawia on ostatnie momenty ziemskiego życia Jezusa akcentując ich dramaturgię, a zarazem odsłaniając pełną nadziei perspektywę wyłaniającą się z Jego śmierci krzyżowej, która nie jest definitywnym końcem, ale momentem otwarcia całej ludzkości drogi do Królestwa Niebieskiego, dotychczas zamkniętej przez grzech. Tekst ten każe skonfrontować nasze życie z tą zbawczą prawdą o nieskończonej miłości Boga, który posyła na świat Chrystusa, by dokonać dzieła zbawienia i odkupienia każdego człowieka. Rysuje się w ten sposób cała kenoza (uniżenie) Jezusa i dramat odrzucenia Jego osoby przez przywódców narodu żydowskiego, którzy zamknęli swoje serca na wiarę, widząc w Nim jedynie wędrownego nauczyciela czy kogoś przypisującego sobie godność mesjańską; z drugiej strony jednak objawia się w krzyżu ogrom miłosierdzia Bożego, dającego grzesznikom szansę na nawrócenie, a ostatecznie, na osiągnięcie zbawienia.

            Ewangelia ta zmusza każdego człowieka do choćby krótkiej refleksji nad stanem swojej wiary i miłości do Boga; wzywa, by nie uciekać przed naszym osobistym krzyżem, ale uczyć się, jak nieść go razem z Chrystusem i w ten sposób nadać mu sens zbawczy; róbmy zatem wszystko, by nasza codzienność przeniknięta była miłością Boga i do Boga, abyśmy wyznając przez słowa i czyny, że Jezus jest Panem, doszli kiedyś do chwały nieba.

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl