Skoro ewangeliści parokrotnie wzmiankują, że Pan Jezus odchodził na ubocze, aby „trwać na modlitwie do Boga" musiała być to dla Niego czynność niezwykle ważna i potrzebna. Jest każda rozmowa nie tylko nawiązaniem, ale i podtrzymaniem więzi z drugą osobą. Słowo nie tylko niesie jakiś ładunek informacji, ale słowo tworzy atmosferę, klimat spotkania.

Modlitwa to szczególny sposób rozmowy. Przebywający z Chrystusem jego uczniowie dość szybko dostrzegli jej potrzebę skoro zwrócili się do Chrystusa z prośbą; „naucz nas".

Choć św. Łukasz odnotowuje pytanie skierowane przez jednego z uczniów, to jednak posługując się obrazem ucznia uniwersalnego, prosi o lekcję umiejętności, która służyć ma wszystkim, którzy podążają za Chrystusem i to w każdych okolicznościach, we wspólnocie czy w samotności.

Każda modlitwa zawiera istotne czynniki: zwrot do Boga, uwielbienie Jego wielkości, gotowość życia we wspólnocie braterskiej, a więc zdolność do przebaczenia. Taka dyspozycja serca czyni modlącego się otwartym na Boga i zdolnym do przyjęcia Jego woli nawet wtedy, kiedy w pierwszej chwili wydaje się nad możliwości człowieka. Łaski każdemu wystarczy, czego dowiedli święci startujący w tych „świętych zawodach" z pozycji, które zupełnie nie predestynowały ich do zwycięstwa. Kiedy jednak stanęli jak Pawłowi biegacze okazało się, że znalazł się dla nich ów „wieniec zwycięstwa", który im wręczył sprawiedliwy Pan bo wytrwali aż do końca a modlitwa była jednym z narzędzi, które okazało się bardzo pomocne w osiągnięciu celu.

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl