Liturgia słowa V. niedzieli wielkanocnej ukazuje nam w pierwszym czytaniu kolejny fragment z Dziejów Apostolskich opisujący bardzo ważne wydarzenie w życiu rodzącej się wspólnoty Kościoła: ustanowienie diakonów. Mieli oni za zadanie zajmować się działalnością charytatywną, obejmując swoją opieką i pomocą ludzi biednych oraz osamotnionych. Dzięki temu Apostołowie mogli oddać się wyłącznie posłudze słowa i modlitwie, co przynosiło widoczne dla wszystkich efekty w postaci licznych nawróceń. Taka sytuacja trwa do dziś: posługujący w Kościele diakoni (zarówno ci, dla których ten stan jest elementem przygotowania do przyjęcia święceń prezbiteratu, jak i ci stali – posiadający własne rodziny) nieustannie wspomagają biskupów i kapłanów w trudzie posługi dla Ludu Bożego, ukazując wiernym drogę do Pana. W drugim czytaniu, z Pierwszego Listu św. Piotra, jego autor ukazuje nam wielką godność ludzi wierzących, jaką zostali obdarzeni przez swoją przynależność do Chrystusa, ale również przypomina o konieczności dobrego, uczciwego życia, w którym sfera teorii dotyczącej relacji z Bogiem, przekładana jest na praktykę, a więc na codziennie podejmowane decyzje i wybory. Z kolei fragment Ewangelii każe nam pochylić się nad dialogiem Jezusa z Filipem i Tomaszem, w którym zwraca ich uwagę na konieczność wiary w bóstwo Chrystusa i Jego jedność z Ojcem. W trudnych słowach przekonuje ich, że jeśli człowiek zdobędzie się na ten wysiłek i będzie starał się wytrwale budować swoją wspólnotę z Nim, czyniąc Jezusa drogą i prawdą swojego życia, osiągnie życie wieczne i będzie mógł nieustannie radować się oglądaniem Bożego oblicza twarzą w twarz w niebie.

Róbmy zatem wszystko, co możliwe, by trwać na każdy dzień jak najbliżej Chrystusa. Tylko wtedy, gdy On stanie się Kimś najważniejszym w naszym życiu, mamy realną szansę na to, że kiedyś, po trudach ziemskiego pielgrzymowania, On sam da nam mieszkanie w domu Ojca w niebie.

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl