Przed chwilą było zwiastowanie, przed chwilą ważny Gość pozdrowił Ją tak, jak nikt dotąd. Powiedziała „fiat”. Niech tak się stanie, niech tak będzie… Została wybrana przez Boga na Matkę Jego Syna. Ten, Który stworzył cały świat ma przyjąć ludzkie ciało. Będzie wzrastał pod Jej sercem… Ona jednak ma oczy otwarte na tych, którzy potrzebują wsparcia, na tych, którzy mogą sobie nie poradzić. „Z pośpiechem idzie” do domu swej krewnej Elżbiety, nie zważa na niebezpieczeństwa dalekiej podróży. Liczy się dla Niej tylko Miłość, a ta przynagla do działania. Chce Elżbiecie służyć, pomagać. W drzwiach domu kolejna niespodzianka. „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?” Takie słowa skierowała do Niej starsza Niewiasta – Elżbieta. „Matka mojego Pana” – krewna rozpoznaje tę Tajemnicę związaną ze Zwiastowaniem w Nazarecie. Maryja jednakże chwali Boga i bierze się do dawania innym miłości i radości. Została tam przez trzy miesiące, do czasu rozwiązania i narodzin Jana Chrzciciela.

Gdy spoglądam na Maryję i na ten Jej pośpiech, by służyć, na podejmowanie wielkiego wysiłku, narażanie się na niebezpieczeństwa, aby okazać miłość, to widzę jak jestem jeszcze mały, gnuśny i leniwy, jak ciężko mi podjąć wysiłek, aby służyć tak jak Ona. Za dużo we mnie egoizmu, za dużo szukania siebie, za dużo grzechu, który zabija radość i miłość. Maryja wybrana przez samego Boga, mogła się poczuć ważna. Była jedyną kobietą, która dostąpiła takiego zaszczytu, a ona okazała się „pokorną służebnicą Pańską”.
Co czynić, by pójść Jej śladami? Pozostawić grzech w konfesjonale (wciąż jest na to szansa w parafiach naszego dekanatu i jak zwykle podczas mszy w naszych kościołach parafii), na kolanach prosić Boga w modlitwie o łaskę miłości do końca, do ofiary z siebie, dzielić się swym czasem, dobrym słowem i tym co mam z tymi, którzy nie mają…

Już za kilka dni święta. To czy spotkam w sercu Boga, zależy od tego, jak się przygotuję duchowo, od tego, czy powiem Stwórcy „fiat” – niech tak się stanie, jak Panie pragniesz, od tego czy nie zamknę się na bliźnich.
Nie zmarnujmy tych ostatnich chwil adwentowego oczekiwania. Czas się wypełnia. Pan jest już bardzo blisko, może nawet bliżej niż sądzimy.