Liturgia słowa dzisiejszej niedzieli koncentruje naszą uwagę przede wszystkim na cudownych wydarzeniach, które zostały dokonane Bożą mocą przez Eliasza w pierwszym czytaniu i przez Jezusa w Ewangelii. Bóg przez owe dwa przywołane wskrzeszenia ujawnia, że jest wszechmocnym Panem życia oraz śmierci, który jednocześnie lituje się nad ludzką niedolą, pochyla się nad nią i jest wrażliwy na ból oraz cierpienia tych, którzy zwracają się do Niego czystym i ufnym sercem.

   Bóg nie przestaje działać i dziś. Chce być blisko nas w sakramentach, zaprasza do komunikowania się z Nim przez osobistą, głęboką modlitwę, czeka na konkretne akty woli człowieka, będące przyzwoleniem na wejście w jego bolesną często egzystencję, by przyjść mu z pomocą w codziennych potrzebach przez dotyk łaski i miłości. To wszystko nie dokona się bez zaangażowania samego człowieka; wiara wymaga zatem postawy aktywnej: bardzo pokornego, codziennego przychodzenia do Pana i trwania przed Nim w ciszy i skupieniu, jak również w otwartości na Jego wolę; tylko wtedy człowiek doświadczony trudem codziennego życia, będzie mógł usłyszeć słowa Jezusa: „Nie płacz!"

   Róbmy zatem wszystko, by nie być obojętnymi na te treści, jakie odsłania przed nami liturgia. Słowo Boga posiada ciągle tę samą moc, trzeba tylko być wytrwałym i wbrew wszystkim i wszystkiemu nieustannie wołać, czekając na Jego łaskę, którą On posiada dla tych, którzy Jemu wierzą i podejmują z Nim codzienną współpracę.

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl