Nie ma takiego prawa, o którym powiedzieć byśmy mogli, że jest doskonałe. Owszem, gdy mówimy o prawie stanowionym przez człowieka. Gdy zaś chodzi  o to, które Pan Bóg nadał, to nie ma wątpliwości, że tak właśnie powiinniśmy je nazywać. Nie tylko dlatego, że stanowią one przedmiot podziwu ze strony innych narodów, ale i z tej racji, że Chrystus Pan, mający za zadanie uporządkowanie świata i oddanie go Ojcu niebieskiemu, rónież powiada, że nie ma potrzeby zmieniać w nim czegokolwiek. Tylko wówczas nie zmienia się istniejącego prawa, gdy okazuje się ono być dobrym.

   Człowiek współczesny, coraz częściej mający problem z przestrzeganiem przepisów Bożego prawa - ostatecznie ustanowionego dla jego własnego dobra - skłania się do wybiórczego ich traktowania lub też całkowitego pomijania. Tym powiada Pan Jezus: Ktokolwiek zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejsze, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim.

   Wielkość człowieka nie przejawia się w sprytnym dostosowaniu prawa do swoich oczekiwań czy możliwości, ale w kształtowaniu siebie według planu nakreślonego przez Boga.

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl