Nabuchodonozor był królem – zdobywcą. Zdobywcy nie żywili sentymentów. Rozpoczynając wojnę wiedzieli, że jeśli nie „my ich” to „oni nas”… Wojny i bitwy były brutalne i bezpardonowe. Siłą, zdecydowaniem i okrucieństwem zdobywało się nowe terytoria i podbijało kolejne narody. Na tym, co zbudował Nabuchodonozor mógł bazować Baltazar. Tego z kolei znamy z przepychu i wystawności. Miał z czego się nadymać – odziedziczył sporą, ojcowską fortunę. Zginął marnie wojując z Niezwyciężonym, a bezpośrednio – z Jego czcicielami. Kolejny król, Dariusz zupełnie inaczej zapisał się w historii biblijnej. Daje się nam poznać na kartach Pisma św. jako człowiek wysokiej kultury i otwarty na inne wartości.

To, co stało się z Danielem – jak by nie było na rozkaz Dariusza – było owocem manipulacji dworskich. Wiadomo, że Daniel był człowiekiem znikąd, obcym wiarą, kulturą i wykształceniem. Budził zazdrość wśród tubylczych członków dworu królewskiego. To z pewnością za ich radą król Dariusz wydał nieroztropny rozkaz, którego – jak się potem okazało – odwołać nie było można. Tym tłumaczyć należy reakcję króla na donos złożony na Daniela: przez cały dzień odwlekał on wykonanie wyroku na tak przydatnym doradcy, a wreszcie, gdy już nie można było nic zrobić, tchnął w niego nadzieję odwołując się do mocy… Boga Danielowego, sam zaś podjął post w intencji Daniela. Niesamowite.

Czemu zawdzięczać taką postawę pogańskiego władcy? Czy to tylko humanizm dworski, nakazujący otwartość na wszystko, co wartościowe? Może po części tak. To jednak nie było najważniejsze. Przedziwny splot wydarzeń, powstrzymujący nawet wygłodniałe lwy od targnięcia się na sprawiedliwego, wskazuje na Bożą interwencję. Pan Bóg opiekuje się swoimi wybranymi i jest w stanie wyrwać ich (dosłownie) z paszczy lwa.

Inną natomiast rzeczą jest świadectwo życia pobożnego, jednoznaczna postawa sprawiedliwości i konsekwentnego posłuszeństwa Prawu Bożemu. To również z pewnością wpłynęło na relację króla Dariusza do Daniela i całego narodu wybranego, a w konsekwencji do samego Boga.

Warto być przyzwoitym, oddanym Bogu i ufającym Mu, bo cuda mogą się dokonywać bezwiednie za naszą przyczyną.

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl