Nie sposób jednoznacznie zinterpretować wizji prorockich chociażby z tego powodu, że tak do końca nie wiadomo, do jakich czasów się odnoszą. Danielowa wizja co prawda ma swoje wyraźne punkty odniesienia, ale nie daje jasności pełnej. Przywołany obraz morza i bestii czterech w nim nawiązuje do od dawna znanej symboliki zła. Morze, jako zbiornik w naturalny sposób gromadzący wody wszystkich rzek ku niemu zmierzających, przyjmuje w siebie również wszelkie zanieczyszczenia do tychże rzek odprowadzane. Dlatego morze od dawna kojarzono z siedliskiem nieczystości. Stąd już prosty wniosek, że musi ono być kryjówką wszelakiego zła. Żeglujący po morzach marynarze, wychodząc z przeróżnych opresji, nieraz ocierając się o śmierć, kolportowali przerażające podania o straszliwych potworach, czających się na morskim dnie, niosących zgubę żeglarzom.

W nurt takiego myślenia doskonale wpisuje się Danielowa wizja opisująca owe straszliwe bestie, wychodzące z morza, czyli siedliska wszelkiego zła, które dalej zło czynią, ale nie są na szczęście bezkarne. Ich kres też jest wyznaczony. Ostatecznym zwycięzcą będzie Syn Człowieczy, który od Przedwiecznego otrzymuje nielimitowane panowanie, którego władza nigdy nie przeminie.

To wizja potrzebna bardzo dla podtrzymania wiary na chwile złe, na czasy prześladowań. Warto wówczas pamiętać, że cokolwiek by się działo, do Niego należy zwycięstwo, On będzie miał ostatnie słowo we wszelkich rozgrywkach. Dlatego zadaniem naszym jest przede wszystkim prośba o wiarę silną na tyle, aby żadne nieszczęścia nie zmąciły w nas zaufania do Boga, bo czasy mogą przyjść złe, bardzo złe, a – jak wiemy – „kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony”.

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl