Czy są to Chrystusowe słowa wyrzutu w stosunku do Apostołów? Raczej nie, bo zaraz potem mówi On, że już znają i Jego, i Ojca. Chociaż Filip potrzebuje jeszcze dokładniejszych objaśnień, to nie jest to aż tak bardzo istotne. Iluż było na świecie Janków muzykantów, którzy nie znali się na nutach, ale nie mieli sobie równych w wirtuozerii. Intuicyjna obsługa sprzętu – jak by to dziś powiedziano. Apostołowie podobnie: nie mieli zapewne wielkiego pojęcia o teologii, biblistyce czy hermeneutyce, ale zostali wybrani, bo Pan Jezus w nich wierzył. Nawet gdy jeszcze nie rozumieli – jak w wypadku Filipa – to wiedział ich Mistrz, że będą także dokonywali tych dzieł, których On dokonuje, bo wszystko zostanie im objawione. Mocą owego światła prowadzeni będą na krańce ziemi i cuda czynić będą, aby inni przekonali się do Chrystusa i Jego Ewangelii.

Wykorzystywali tę moc. Wielu – jak się dowiadujemy z pierwszego czytania dzisiejszego – uwierzyło. Moc Ducha Świętego objawiona w Słowie głoszonym przez Pawła sprawiła, że następnego dnia zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego. A efekt końcowy jaki? Otóż ci, którzy na równi z Pawłem winni być zainteresowani rozsławieniem imienia Bożego po całym świecie, ogarnięci zostali zazdrością i wzniecili prześladowanie Pawła i Barnaby. Poganie zaś radowali się i uwielbiali słowo Pańskie. Arcyciekawa rzecz: wierzący spiskują, poganie zaś radują się. Przyczyna ich zachowań jest taka sama. Dlaczego reakcje tak różne? Bo nie poznali prawdziwych intencji Boga, działali jak Paweł przed nawróceniem – chcieli niejako Jemu narzucać swoje poglądy i swój sposób widzenia świata. Gdybyście Mnie poznali… znalibyście i Ojca. Tymczasem oni nie zamierzali nawet zadać sobie trudu poznania Chrystusa, jak więc mogli rozumieć Ojca. A my – czy trudzimy się nad poznawaniem Chrystusa?

Odnośniki do dzisiejszych czytań:

• w serwisie Mateusz.pl
• w serwisie Niedziela.pl
• w serwisie Paulus.org.pl